Tym samym, Polska jako pierwsze państwo członkowskie UE wywiązała się z obowiązku transpozycji postanowień dyrektywy 2018/822 z 25 maja 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania w odniesieniu do podlegających zgłoszeniu uzgodnień transgranicznych.
Krajowe regulacje dotyczące MDR zostały przez ustawodawcę uregulowane w ramach rozdziału 11a działu III ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej nazywana O.p.), zatytułowanego „Informacje o schematach podatkowych". Charakteryzowane przepisy budziły wątpliwości już w trakcie procesu ustawodawczego i dotyczyły min. stosunku obowiązków raportowych do tajemnicy zawodowej obowiązującej przedstawicieli zawodów prawniczych. Nadrzędnym jednak zarzutem wobec przepisów o MDR zdają się być problemy interpretacyjne, towarzyszące próbom ich wykładni, a będące skutkiem ogólności oraz nieostrości zastosowanych wyrażeń. Projektodawca, tj. Minister Finansów, zdawał się być świadomy tych problemów i już 31 stycznia 2019 r. opublikował objaśnienia podatkowe dotyczące przepisów o MDR. Ponad 100 stronicowy dokument nie wyjaśnił jednak wszystkich wątpliwości podatników, a dodatkowo przysporzył im z pewnością również i kilku nowych.