W swej książce Wiesław Myśliwski, jeden z najwybitniejszych żyjących prozaików polskich, mówi rzeczy przejmujące, zwyczajnie mądre i dające do myślenia. Posłuchajmy, co i jak do nas mówi.
Zacznijmy od tego, że pisanie jest rozglądaniem się po sobie. Pisze się więc po to, aby znaleźć prawdę o sobie samym. Dalej: pisanie wynika z niewiedzy, jest jak reflektor skierowany w mrok. Każde zdanie jest odkrywaniem wewnętrznej tajemnicy, o której sami nic nie wiemy. Pisanie jest zatem negocjowaniem z własną niewiedzą, rezygnacją z gotowych formuł, poręcznych uzurpacji.