Włączanie obywateli w podejmowanie najróżniejszych decyzji publicznych (partycypacyjne rządzenie) to nie nowość. Pod koniec lat 80-tych ubiegłego stulecia, paradygmat nowego publicznego zarządzania (ang. new public amanagement) okazał się niewystarczający, żeby zapewnić sprawniejsze funkcjonowanie administracji publicznych, większą odporność na korupcję, czy silniejsze zaufanie do państwa. Instytucje państwa zaczęły się nie tylko szerzej otwierać na obywateli, ale zapraszać też ich do aktywnego włączania się w procesy decyzyjne lub wręcz do współrządzenia.