1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem" (dalej: ustawa). Celem ustawy jest zapewnienie kobietom w ciąży oraz rodzinom wsparcia w zakresie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej i instrumentów polityki na rzecz rodziny.
Wsparcie to realizowane jest m.in. poprzez zapewnienie ciężarnym dostępu do diagnostyki prenatalnej, zapewnienie odpowiednich świadczeń opieki zdrowotnej z tytułu urodzenia dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenia albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, dostęp do usług koordynacyjno-opiekuńczo-rehabilitacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci, o których mowa powyżej, czy też możliwość przeprowadzenia porodu w szpitalu III poziomu referencyjnego.
Ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu dziecka, które powstały w prenatalnym okresie jego rozwoju lub w czasie porodu, może stwierdzić w zaświadczeniu lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, posiadający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii.
Ustawodawca wskazał, że uprawnienie na rzecz kobiety w ciąży oraz dziecka do wsparcia w zakresie świadczeń opieki zdrowotnej, ma obejmować w szczególności:
- diagnostykę prenatalną,
