Tak uznała Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 23 września 2015 r. (IBPP4/4512-192/15/PK).
Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz innych akcesoriów własnej marki. Podjął współpracę na zasadach franczyzy z podmiotami trzecimi posiadającymi siedziby działalności gospodarczej poza terytorium Unii Europejskiej. W ramach tej współpracy wnioskodawca udziela zgody na promocję, oferowanie oraz dystrybuowanie i sprzedaż jego produktów przez franczyzobiorców. Dostawy produktów na rzecz franczyzobiorców są realizowane zarówno przez spółkę, jak i przez podmioty z krajów trzecich.
Po wystawieniu faktury z tytułu dostawy towarów franczyzobiorcy obciążani są kosztami dostawy towarów w postaci opłat za przejazdy płatnymi drogami, opłat celnych, wydatków związanych z logistyką czy prowizji za dostarczony im przez wnioskodawcę towar. Te dodatkowe koszty dokumentowane są za pomocą dodatkowej faktury, wystawianej niezależnie od faktury dokumentującej właściwą dostawę. Kalkulacja dodatkowych kosztów przeprowadzana jest odrębnie w odniesieniu do każdej konkretnej dostawy towarów na podstawie kosztów poniesionych przez wnioskodawcę.
Pytanie wnioskodawcy dotyczyło możliwości traktowania dostawy towarów do franczyzobiorców wraz z obciążeniem ich kosztami dostawy jako eksportu opodatkowanego stawką 0 proc. w przypadku wykazania kosztów dodatkowych na odrębnej fakturze wystawionej po fakturze pierwotnej. W opinii wnioskodawcy realizowana przez niego dostawa na rzecz franczyzobiorców jest eksportem w rozumieniu przepisów o VAT, a podstawą opodatkowania z tego tytułu jest całość kwoty zapłaty wraz z kosztami dodatkowymi, które są nierozerwalnie związane z eksportem towarów. W konsekwencji całość należności będącej zapłatą na rzecz wnioskodawcy podlega opodatkowaniu według stawki 0 proc. VAT. Bez znaczenia, zdaniem wnioskodawcy, pozostaje to, że koszty dodatkowe zostały udokumentowane za pomocą dodatkowej faktury, wystawionej niezależnie od faktury dokumentującej dostawę towarów. Na uzasadnienie swojego stanowiska wnioskodawca przywołał wyrok TS UE z 17 stycznia 2013 r. w sprawie BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-224/11).
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie opodatkowania eksportu oraz określenia wysokości podstawy opodatkowania za prawidłowe, jednak nie zgodził się z nim w kwestii dokumentowania takiej transakcji w drodze wystawienia oddzielnych faktur. Zdaniem organu koszty ponoszone przez wnioskodawcę w związku z dostawą towarów do franczyzobiorców, jako bezpośrednio związane z dostawą towarów, powinny wchodzić w skład podstawy opodatkowania jako wartość cenotwórcza. W ocenie organu w przypadku zmiany ceny jednostkowej towaru w drodze doliczenia kosztów dodatkowych po wystawieniu faktury konieczne jest jednak wystawienie faktury korygującej, która odzwierciedla rzeczywistą wartość transakcji.
