Bez podatku można przekazać darowiznę dla małżonka, zstępnych (dzieci, wnuki), wstępnych (rodzice, dziadkowie), pasierba, rodzeństwa, ojczyma i macochy. Jeśli nie przekracza kwoty 9637 zł, nie trzeba jej nigdzie zgłaszać i wykazywać fiskusowi. Nie musi być przelewana na rachunek, można ją przekazać w gotówce.
Formalności pojawiają się, jeśli darowizna przekracza 9637 zł. Wtedy musi być zgłoszona do urzędu skarbowego. Potrzebny jest do tego formularz SD-Z2. Na jego złożenie obdarowany ma sześć miesięcy od spełnienia świadczenia, czyli otrzymania darowizny. Uniknie tego obowiązku, jeśli umowę zawarto w formie aktu notarialnego (jest obowiązkowy przy przeniesieniu własności nieruchomości). Wówczas informację fiskusowi przesyła rejent.
Pieniądze na konto
Dodatkowy warunek mamy przy darowiźnie pieniężnej. Jeśli przekracza ona 9637 zł, musi być potwierdzona przelewem. Przepisy mówią o udokumentowaniu jej dowodem przekazania na rachunek bankowy (albo prowadzony przez SKOK) lub przekazem pocztowym. BdTXT - W - 8.15 J: Trzeba też pamiętać, że przepisy nakazują sumować darowizny z pięciu lat. Po przekroczeniu 9637 zł trzeba poinformować o nich fiskusa. Ale dodajemy tylko darowizny od tej samej osoby. Jeśli więc od kilku członków najbliższej rodziny dostaliśmy po 9637 zł, nie musimy informować o tym skarbówki. Ani płacić podatku.
Jeśli nie zostaną spełnione warunki zwolnienia, obdarowany musi odprowadzić podatek. Czy od całej wartości darowizny? Nie. Pomniejsza się ją o tzw. kwoty wolne. Ich wysokość zależy od przynależności do określonej grupy. Podatek zapłacimy tylko od nadwyżki według skali, którą znajdziemy w art. 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Najniższy będzie w I grupie, do której zaliczamy członków najbliższej rodziny (małżonka, dzieci i wnuki, rodziców i dziadków, rodzeństwo, pasierba, zięcia, synową, macochę, ojczyma i teściów). Tu kwota wolna wynosi 9637 zł.
Przykład: