- Jestem przedsiębiorcą, mam firmę transportową. Ciągnik siodłowy będący środkiem trwałym w mojej firmie brał udział w kolizji. Ciągnik ten nie ma ubezpieczenia AC, a jedynie obowiązkowe ubezpieczenie OC. Czy w tej sytuacji koszty naprawy ciągnika mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów? Czy z faktur dokumentujących takie koszty mogę w całości odliczyć VAT?
Ponadto, w związku z kolizją uszkodzona została część przewożonego towaru. Czy odszkodowanie, które w związku z tym zapłacę, będą mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów? Czy zwrot zapłaconych kwot z polisy OC przewoźnika powinienem zaliczyć do przychodów podatkowych? – pyta czytelnik.
Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Za ubezpieczenie dobrowolne, o którym mowa w tym przepisie, uznaje się ubezpieczenie AC.
W zależności od środka transportu
W przytoczonym przepisie mowa jest o „samochodach", a nie o „pojazdach samochodowych". Przyjmuje się w związku z tym, że nie ma on zastosowania do ciągników siodłowych. Potwierdzają to organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach, czego przykładem może być interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 31 grudnia 2013 r. (IPPB3/423-856/13-2/GJ) czy interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 marca 2014 r. (ILPB3/423-597/13-4/PR). Jak czytamy w drugiej z nich: „w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (...) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 7 – Środki transportu, w podgrupie 74 – pojazdy mechaniczne, odrębnie sklasyfikowano ciągniki (rodzaj 746), naczepy (rodzaj 747), samochody: osobowe (rodzaj 741), ciężarowe (rodzaj 742) i specjalne (rodzaj 743). Zgodnie zatem z ww. rozporządzeniem kategoria »samochodów« obejmuje samochody osobowe, ciężarowe i specjalne. Nie obejmuje ona natomiast swym zakresem ciągników i naczep. Dokonując zatem wykładni zacytowanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych [jest to obowiązujący na gruncie ustawy o CIT odpowiednik art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o PIT – przyp. aut.], za zasadną przyjąć należy istotę literalnego brzmienia tej regulacji. Skoro ustawodawca wyłączył z kosztów podatkowych straty powstałe w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz koszty ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, to bezpodstawnym byłoby uznanie, że wyłączeniem tym objęte są również ciągniki i naczepy". Prowadzi to do wniosku, że w sytuacji przedstawionej w pytaniu przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty naprawy ciągnika siodłowego.
100 proc. VAT
Przyjmuje się przy tym, że art. 86a ustawy o VAT (tj. przepisy ograniczające do 50 proc. wysokość kwot podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi) nie odnoszą się do wydatków dotyczących ciągników siodłowych. Jak czytamy w interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 7 lipca 2016 r. (1061-IPTPP3.4512.192.2.2016.OS): „mając na uwadze (...) definicję pojazdu samochodowego – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług – art. 2 pkt 34 tej ustawy, a także definicję ciągnika samochodowego w rozumieniu ustawy – Prawo o ruchu drogowym, stwierdzić należy, iż ciągnik samochodowy jest przeznaczony wyłącznie do ciągnięcia naczepy oraz – jak wskazał wnioskodawca – dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdu wynosi 40 000 kg. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że pojazd ten nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 2 pkt 34 ustawy. Zatem w stosunku do powyższego pojazdu nie mają zastosowania przepisy art. 86a ustawy". Oznacza to zatem, że czytelnik może w całości odliczyć VAT z faktur dokumentujących koszty naprawy ciągnika siodłowego.
