Przechowuje go Biblioteka Rzadkich Ksiąg Beinecke'a Uniwersytetu Yale. Księga pierwotnie składała się z 272 stron, zachowało się 240. Pokrywają je znaki nieznanego pisma, rysunki niezidentyfikowanych roślin, schematy astronomiczne, wizerunki kobiet. Gdy kryptolodzy zawiedli, dzieło wziął na warsztat fizyk teoretyczny z Uniwersytetu Manchesteru dr Marcelo Montemurro. Po przeprowadzeniu komputerowej analizy dokumentu doszedł do wniosku, że zapis nie jest fałszerstwem sprzed wieków, lecz zawiera prawdziwe treści w nieznanym lub zakodowanym języku. Wnioski z jego badań opublikowało prestiżowe pismo „PLOS One".