Aktualizacja: 02.10.2016 16:00 Publikacja: 02.10.2016 15:57
Foto: Plus Minus
Przywołując paragrafy prawa zezwalającego urzędnikom na odebranie dziecka rodzicom, którzy stosują wobec swojego dziecka kary cielesne, Profesor krytykuje instytucje państwowe za ograniczanie rodzicielskiej wolności wyboru metod wychowawczych i za narzucanie rodzicom inspirowanego ideologią utylitarno-etatystyczną modelu “wychowania bezstresowego”. Filozof sprzeciwia się “przemocy instytucjonalnej” i argumentuje, że “właściwie rozumiany i odpowiednio stosowany” “przysłowiowy klaps” jest w pewnych przypadkach moralnym obowiązkiem rodziców, “imperatywem kategorycznym”, używając terminologii Immanuela Kanta. Przykładem takiej absolutnej konieczności użycia przemocy wobec dziecka jest według Profesora sytuacja, w której bawiący się w piaskownicy trzylatek zaczyna okładać rówieśnika łopatką po głowie. Obowiązkiem rodzica jest wówczas nie tylko odciągnięcie małego agresora, ale i “przekazanie mu (przez klapsa - JD), że robienie takich rzeczy jest bezwględnie zakazane”.
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach subskrypcji rp.pl
Na bieżąco o tym, co ważne w kraju i na świecie. Rzetelne informacje, różne perspektywy, komentarze i opinie. Artykuły z Rzeczpospolitej i wydania magazynowego Plus Minus.
Żaden szef izraelskiego rządu nie sprawował władzy tak długo. Żaden też nie naraził tak bardzo na szwank wizerunku państwa i nie wystawił go na równie wielkie niebezpieczeństwo.
Nie możemy zapomnieć, że medycy też są hibakusha. Badając kataklizm spowodowany przez bombę atomową, hiroszimscy lekarze zaglądają coraz to głębiej i głębiej w piekielne czeluści, do których sami trafili.
„Nie mam siły być mną” – mówi załamana Wanda, bohaterka serialu „Kiedy ślub?”. Chociaż w założeniu ma on być słodko-gorzkim obrazem milenijnego pokolenia, śmiech jest tu głównie maską skrywającą życiowe dramaty. Dla pokolenia, które tworzyło pierwsze internetowe memy, nic przecież nie może być całkiem na serio.
O.J. Simpson odmienił świat sportu i popkultury, był na szczycie i na dnie. Kochany i nienawidzony, musiał urodzić się, żyć oraz umrzeć w Ameryce.
Pełnoskalowa wojna z Izraelem byłaby gwoździem do trumny konającego Libanu. Kraj pogrążyłby się w kolejnej krwawej wojnie domowej, która cofnęłaby go do epoki kamienia łupanego.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas