Rzeczpospolita: Na naszym rynku fonograficznym jest rap i długo, długo nic: aż połowa sprzedaży polskich płyt to albumy hip-hopowe. Czy raperzy zdominowali też stacje radiowe i telewizyjne?
Marcin „Flint" Węcławek: Dziś radio i telewizja wydają się już takim archaizmem, że pewnie nawet sami hip-hopowcy nie wiedzą, czy ich ktoś tam gra... Liczą się serwisy streamingowe, jak Spotify, Tidal czy Deezer, a także kanały na YouTubie. Tradycyjne media płacą twórcom oczywiście tzw. zaiksy, więc zawsze przyjemnie dostać dodatkową zapłatę, z tym że to dla raperów grosze. Od czasów tzw. hip-hopolo, gdy w 2005 r. polscy dziennikarze po raz pierwszy tak powszechnie zainteresowali się rapem, współpraca hip-hopowców i tradycyjnych mediów nie wygląda zresztą najlepiej.
Co decyduje dziś o sprzedaży płyt?
Jeśli zestawimy wyniki sprzedaży albumów muzycznych i popularności poszczególnych artystów w mediach społecznościowych, to dostaniemy odpowiedź. Raperzy są tak popularni w sieci, że Mielzky w jednym utworze żartował sobie, że dziś sztuką jest nie trafić na szczyt sprzedaży, a nie na odwrót. Ale listy sprzedaży nie są najlepszym wyznacznikiem popularności. Wystarczy, że album zostanie przeceniony w Empiku i położony gdzieś przy kasie, a trafia wysoko w zestawieniu, nawet jeśli jest to wydawnictwo sprzed lat. System jest skompromitowany, dlatego hip-hopowcy nie zawsze odbierają swoje złote płyty. Pogratulować należy raperom, a współczuć polskiemu popowi. Ewidentnie za słabo się sprawdza, zbyt często przegrywa batalię o słuchacza.
Czytaj także: Inwazja rodzimych raperów
