Izadora Weiss, od roku szukająca miejsca dla swego Bałtyckiego Teatru Tańca, którego pozbyły się władze województwa pomorskiego, na chwilę opuściła własnych tancerzy i zadebiutowała autorskim spektaklem w Operze Narodowej. Wedle zapowiedzi „Darkness" miał być wkładem narodowej sceny w Rok Conrada, bo inspiracją stała się powieść „Jądro ciemności".
Kto zna wcześniejsze dokonania Izadory Weiss, ten wie, że lubi przekładać na język tańca wielkie tematy literackie. Zawsze jednak robi na swój własny sposób.
W „Darkness" nie ma zatem prostego odniesienia do akcji powieści, jest jej mroczny klimat, a przede wszystkim zasadniczy obraz i przestroga Conrada przed pogardą wobec kogoś, kto jest inny, słabszy i traktowany jako człowiek drugiej kategorii.
Tym kimś we współczesnym świecie jest według Izadory Weiss wciąż kobieta. „Darkness" to spektakl o dominacji mężczyzn, przekonanych o swej sile i władzy. Przemoc wobec kobiet to zresztą ulubiony temat tej choreografki. W poprzedniej premierze o Tristanie, przygotowanej z zespołem BTT, także głównym wątkiem stała się samotność Izoldy na brutalnym, męskim dworze króla Marka.
Każda z dwóch części „Darkness" ma swoją bohaterkę: delikatną i kruchą Lilli zdominowaną przez ojca oraz Jasmin – silną, ale osamotnioną w próbie buntu, która właśnie dlatego musi ponieść porażkę.
