Komentarza domaga się ironiczny tytuł nagrań, które wcześniej dostępne były w wersji pirackiej. A to angielskie tournée stało się przełomem w muzycznej biografii amerykańskiego barda-noblisty.
Pierwszą część koncertu wykonywał on zgodnie z tradycyjnymi kanonami folkowymi, do których przywykli fani, czyli z towarzyszeniem gitary akustycznej, solo. Podczas drugiej części pojawiał się z gitarą elektryczną i towarzyszeniem The Hawks, czyli późniejszego The Band. I to wywoływało negatywne reakcje konserwatywnych fanów.
Z tego też powodu doszło do historycznej wymiany zdań 17 maja 1966 roku w sali Free Trade Hall w Manchesterze. Z widowni ktoś krzyknął: „Judasz!". Muzyk odpowiedział na to: „Nie wierzę ci. Jesteś kłamcą". Do towarzyszących zaś muzyków krzyknął: „Grajcie to, k..., głośniej".
Koncert odbył się w Manchesterze, jednak w pirackiej wersji ukazał się podpisany jako występ z londyńskiej Royal Albert Hall. Zapis prawdziwego londyńskiego występu z 26 maja 1966 roku ukazał się teraz w specjalnym boksie Dylana oraz na podwójnym albumie.
Odchodzenie od akustycznego grania zaczęło się jednak wcześniej. Przełomowy okazał się wydany w marcu 1965 roku album „Bringing it All Back Home" – pierwszy, na którym Dylan użył gitary elektrycznej. Singel „Subterranean Homesick Blues" był manifestem poezji bitników opartej na wolnych skojarzeniach, ale także nawiązaniem do bluesa Chucka Berry'ego „Too Much Monkey Business".
