- Rodzina funkcjonariusza Służby Więziennej w dniu jego mianowania do służby stałej składała się z trzech osób (jego samego, jego żony i córki). Przy czym żona znajdowała się w trzecim trymestrze ciąży. Funkcjonariusz razem z rodziną mieszkali wówczas w lokalu o powierzchni 25.3 m2. Kiedy po kilku latach małżonkowie nabyli prawo użytkowania wieczystego wraz z budynkiem mieszkalnym w stanie surowym zamkniętym, funkcjonariusz złożył wniosek o udzielenia mu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Jednak zakład karny uznał, że taka pomoc mu nie przysługuje. Powód: w dniu mianowania miał zaspokojone potrzeby mieszkaniowe. Czy fakt, że w dniu tym żona funkcjonariusza była w ciąży ma jakieś znaczenie?
Funkcjonariuszowi SW, w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Prawo to może być zrealizowane albo przez przydział lokalu albo przez przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Na taki przydział bądź dopłatę nie może liczyć funkcjonariusz posiadający w miejscowości, w której pełni służbę lub pobliskiej, lokal mieszkalny w spółdzielni mieszkaniowej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy albo lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, odpowiadającą, co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej. Definicję minimalnej powierzchni mieszkalnej zawiera art. 173 ustawy o Służbie Więziennej (dalej ustawa o sw). Zgodnie z tym przepisem, jednostkowa norma o powierzchni mieszkalnej wynosi od 7 m[2] do 10 m[2] na każdego członka rodziny funkcjonariusza.
Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy ustalaniu przysługującej powierzchni mieszkalnej lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 176 ustawy o sw są:
- małżonek;
- dzieci (własne, małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) wspólnie zamieszkujące z funkcjonariuszem i pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia;
