Kara wychowuje
Główny inspektor podkreślił, że spółka jest podmiotem z wieloletnią praktyką w branży farmaceutycznej i produkcji suplementów diety. Wcześniej również nie przestrzegała przepisów w zakresie prezentacji, reklamy i znakowania środków spożywczych. Wysokość kary musi być na tyle dotkliwa, aby spełniała cel prewencyjno-wychowawczy.
Powołał się na rozporządzenie nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego, Rady Unii Europejskiej z 28 stycznia 2002 r. określające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego. W art. 8 precyzuje ono, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe jednoznacznie określa, że „etykietowanie, reklama i prezentacja żywności, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumenta w błąd". Zatem obowiązkiem producenta jest wprowadzanie do obrotu produktów oznakowanych zgodnie z przepisami, w sposób rzetelny i nie wzbudzający wątpliwości konsumenta.
Zła interpretacja
Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zarzuciła naruszenie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Jej zdaniem w reklamie nie pada nazwa jakiejkolwiek jednostki chorobowej, co wyłącza możliwość uznania, że ukazuje ona produkt jako przeznaczony do zapobiegania czy leczenia chorobom.
Reklama w warstwie słownej, jak i wizualnej nie sugeruje, by kobieta w niej występująca cierpiała na infekcję dróg moczowych. Nie zawiera jakiejkolwiek sugestii, by produkt przeznaczony był dla chorych. Wręcz przeciwnie, wszelkie informacje o działaniu produktu przekazywane w reklamie wskazują, że przeznaczony jest on dla osób zdrowych i powinien być spożywany w celu utrzymania prawidłowych funkcji fizjologicznych organizmu. Nie podobała się jej również wysokość kary.
Jednak kara
WSA uznał skargę za niezasadną. Przypomniał, że suplement diety oznacza środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety. Jest to skoncentrowane źródło witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny (art. 3 ust. 3 pkt 39 ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia). Ponadto powinien on być wprowadzany do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.
Zdaniem WSA środek spożywczy, w tym suplement diety różni się od produktu leczniczego. Różnica ta w szczególności dotyczy „innego efektu fizjologicznego", który w przypadku suplementu diet należy rozumieć jako optymalizację prawidłowych fizjologicznych funkcji organizmu (utrzymanie wspomaganie, optymalizowanie), a nie przywracanie, odbudowa, zapobieganie, czy też modyfikacja funkcji fizjologicznych, właściwych dla produktu leczniczego.
