Skarżący podniósł, że plakat opatrzony hasłem „Leczenie grozi śmiercią!" podważa autorytet służby zdrowia i sugeruje, że można zginąć przez samo leczenie.
Skargę przedstawiał i popierał arbiter-referent oraz wniósł o uznanie reklamy za sprzeczną z dobrymi obyczajami i zarzucił, że reklama nie była prowadzona w poczuciu odpowiedzialności społecznej, co jest niezgodne z art. 2 ust. 1 Kodeksu Etyki Reklamy.
Wniósł także o uznanie reklamy za sprzeczną z art. 6 Kodeksu Etyki Reklamy w myśl którego, „bez uzasadnionej konieczności powodowanej np. względami społecznymi i profilaktyką, reklamy nie mogą motywować do zakupu produktu poprzez wykorzystywanie zdarzeń losowych, wywoływanie lęku lub poczucia strachu.".
Uznał również, że reklama jest niezgodna z art. 8 Kodeksu Etyki Reklamy, według którego „reklama nie może nadużywać zaufania odbiorcy, ani też wykorzystywać jego braku doświadczenia lub wiedzy.".
„Leczenie grozi śmiercią!"
Skarżony złożył pisemną odpowiedź na skargę, w której podkreślił, że jako podmiot wyświetlający filmy nie posiada legitymacji biernej w sporze ponieważ spółka Helios nie jest zarówno dystrybutorem jak i producentem filmu.
