#RZECZoPRAWIE: Bitner o postępowaniach ws. frankowiczów

Cezary Stypułkowski Prezes, mBanku na łamach „Rzeczpospolitej" bardzo uderzył w kancelarie. Uogólniając stwierdził, że naciągają frankowiczów, namawiają do procesowania się. Czy pani też uważa, ze prawnicy chcą bezpodstawnie zarobić na kredytobiorcach?

Jeśli informuje się o szansach, to trzeba też mówić o ryzyku i zagrożeniu. Nierzadko odnoszę wrażenie, że ci klienci są drugi raz traktowani w ten sam sposób, jak zrobiły to banki. Przedstawia im się same plusy, wyroki, które interpretuje się jako całkowitą wygraną, ale nie mówi się o zagrożeniach.

Jakie są zagrożenia?

Problem w tym, że te procesy, które mamy są wczesne. Na razie sądy skupiają się na tym, by stwierdzić nieważność klauzul abuzywnych, ewentualnie nieważność umowy. Co potem? To jest ryzyko, o którym się nie mówi. Przepisy kodeksu cywilnego stanowią o zwrocie świadczeń z umowy nieważnej. Obie strony umowy muszą zwrócić sobie to, co otrzymały.

Oprócz tego są przepisy, które mówią o zwrocie bezpodstawnego wzbogacenia.

Klient banku ucieszy się, że bank mu zwróci wyższe raty, a on zwróci tylko kredyt.

Art. 497 kodeksu cywilnego świadczy o tym, że zwrot nie będzie nominalny, tylko zgodny z wartością z daty zwracania. Sąd ma dokonywać pewnej waloryzacji.

Drugą sprawą jest bezpodstawne wzbogacenie. Kredyty frankowe były udzielane na konkretne cele. Nie jest tak na rynku, że można pieniądz na takie przeznaczenie pozyskać darmo. Bezpodstawne wzbogacenie w tym przypadku musi być tak traktowane, jak ta kwota, której konsument nie wydał, a wydałby gdyby zawarł umowę na uczciwych warunkach.

Co to znaczy? Klient mówi, że zapłaci bankowi tyle, ile byłoby to w przypadku kredytu złotówkowego? Czy to jest w porządku?

Wydaje się to najbardziej rozsądne i logiczne. Problem w tym, że nie ma jednego kredytu złotówkowego, ani frankowego.

Jak to liczyć?