Jeżeli strona lub strony umowy przewidują (wiedzą z własnego doświadczenia), że do prawidłowego wykonania umowy, potrzebne będzie spełnienie określonych warunków, mogą zastrzec w umowie, że jej wejście w życie uzależnione jest od ich zaistnienia. Pozwala to podpisać umowę z drugą stroną bez potrzeby czekania na ziszczenie się danego warunku, a jednocześnie nie rodzi stuprocentowego obowiązku wykonania kontraktu.
Przykładem zastosowania klauzuli ważności (wejścia w życie umowy) może być zapis traktujący o tym, że umowa zaczyna obowiązywać, jeżeli w określonym czasie otwarta zostanie akredytywa na rzecz jednego z kontrahentów. Dzięki temu kontrakt może zostać wynegocjowany – wszystkie warunki zostają ustalone oraz podpisany i strony mogą szykować się do jego wykonania, ale jednocześnie pozwala stronom wycofać się z porozumienia, gdyby ostatecznie bank nie zgodził się na otwarcie akredytywy. Na zasadzie analogi warunek może dotyczyć np. uruchomienia gwarancji bankowej lub uzyskania ubezpieczenia transakcji.
Innym przykładem może być klauzula ważności, która będzie zawieszała obowiązywanie kontraktu do czasu uzyskania przez wskazaną stronę (sprzedającego lub kupującego) licencji eksportowej (importowej) lub innego stosownego zezwolenia umożliwiającego dokonywanie swobodnego przemieszczania określonego produktu.
Warto sobie wyobrazić, że bez takiego zapisu, gdyby np. sprzedający miał obowiązek dostarczyć towar do określonego miejsca już poza granicami swojego kraju, a ostatecznie nie uzyskałby zezwolenia na eksport (zakładając, że byłoby wymagane) nie mógłby dokonać prawidłowej dostawy! W ten sposób doszłoby do naruszenia kontraktu. Z odpowiednią klauzulą, musi tylko wykazać, że poczynił odpowiednie kroki w celu uzyskania stosownego zezwolenia, ale ostatecznie go nie uzyskał. Nie będzie wówczas mowy o braku dostawy towaru, ponieważ kontrakt w ogóle nie wejdzie w życie.
Dla bezpieczeństwa obu stron kontraktu i eliminacji poczucia niestabilności, warto w klauzuli ważności zastrzec obowiązek informowania drugiej strony o krokach podejmowanych w celu spełnienia się warunku, a także o natychmiastowym informowaniu się o nieskuteczności tych kroków oraz ustalić maksymalny okres, po którym umowa ostatecznie nie wchodzi w życie.
