Rynkowa gra SNB i BoJ

Pośrednie inwestycje

Banki centralne z całego świata od wybuchu kryzysu kupiły ogromne ilości różnego rodzaju instrumentów finansowych. Głównie skupiały się na obligacjach oraz bonach skarbowych. Oprócz państwowego długu niektóre z nich kupowały również obligacje spółek (robi to m.in. Bank Anglii). Zakupy akcji stanowią jednak spory ewenement.

Poza SNB jest w nie zaangażowany również Bank Japonii (BoJ), ale on robi to pośrednio: poprzez inwestowanie w ETF, czyli fundusze notowane na giełdzie. Lokuje w nich rocznie 6 bln jenów (53 mld USD). Według wyliczeń agencji Bloomberga, na koniec czerwca 2017 r. był właścicielem 71 proc. akcji znajdujących się w japońskich ETF. NLI Research Institute prognozuje, że jeśli BoJ będzie kontynuował zakupy ETF w dotychczasowym tempie, to do końca marca 2018 r. stanie się właścicielem 75 proc. znajdujących się we free-floacie akcji firmy Fast Retailing Co., czyli najwięcej ważącej spółki w indeksie Nikkei 225.

Nobuyuki Nakahara, ekonomista będący mentorem premiera Shinzo Abe, stwierdził w niedawnym wywiadzie dla agencji Bloomberga, że zakupy dokonywane przez bank centralny sztucznie zawyżają ceny akcji na giełdzie. Analitycy wskazują, że wielu inwestorów uważnie przygląda się poczynaniom dokonywanym przez BoJ, gdyż są one wskazówką, które akcje będą zyskiwały. – Oni nie muszą likwidować tego portfela. Mogą go trzymać wiecznie. Wartość akcji da się przecież zachować długo – wskazuje Alex Matturri, prezes firmy Dow Jones Indices.

Ludowy Bank Chin skupuje akcje z chińskiego rynku, ale robi to poprzez kontrolowaną przez siebie instytucję: Państwową Administrację Rezerw Walutowych (SAFE). Ona przeprowadza zaś interwencje za pomocą trzech funduszy. W ten sposób stabilizowano rynek po krachu z 2015 r.

Poza Szwajcarskim Bankiem Narodowym, Bankiem Japonii oraz Ludowym Bankiem Chin w zakupy akcji (bezpośrednie lub pośrednie) angażują się również Bank Izraela oraz bank centralny Hongkongu. Robią to jednak na stosunkowo małą skalę.