– Wybór metody ustalania stawki minimalnej wynagrodzenia dla pełnomocnika należy do normodawcy, który korzysta ze znacznej swobody regulacyjnej – stwierdził Trybunał. Uznał, że przepis rozporządzenia o taksie z wyboru i urzędu jest zgodny z konstytucją.
Skarżyła go do TK kobieta, na rzecz której sąd rejonowy zasądził odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę oraz zwrot kosztów zastępstwa prawnego. Pozwany złożył apelację, a skarżąca zażalenie na wysokość przyznanych kosztów zastępstwa prawnego. Kobieta wskazała, że, zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca musi zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W sprawach prawa pracy określone w rozporządzeniu stawki minimalne za czynności adwokackie nie pozwalają jednak na realizację tej normy. Skarżąca podkreśla, że sprawy o odszkodowanie z prawa pracy należą do długotrwałych i czasochłonnych. Tymczasem kwestionowany przepis ustanawia stawkę minimalną 60 zł. Koszty zastępstwa procesowego powinny więc zostać obliczone inaczej.
„Nie można uznać za sprawiedliwe rozpatrzenia, gdy strona w sprawie z prawa pracy, wygrywając wszczęty przez siebie spór i ponosząc niemożliwe do oszacowania na początku postępowania koszty pomocy profesjonalnego pełnomocnika, może uzyskać zwrot jedynie małej części tych kosztów" – napisała kobieta w skardze.
W ocenie TK limitowanie stawek jest uzasadnione potrzebą przewidzenia finansowych skutków procesu i ochrony przed ustalaniem wygórowanego wynagrodzenia adwokackiego kosztem przegrywającego (co dotyczy w sprawach odwołania od wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy w równym stopniu pracownika i pracodawcy). Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wybór metody ustalania stawki minimalnej wynagrodzenia dla pełnomocnika prawnego należy do normodawcy, a przyjęcie sztywnej stawki albo proporcjonalnej do wartości przedmiotu sporu lub zaskarżenia samo w sobie nie przesądza jeszcze rezultatu testu konstytucyjności. Decydujące znaczenie ma bowiem nie ustalona stawka wynagrodzenia, ale wpływ całego „unormowania kosztowego" na prawa i wolności gwarantowane ustawą zasadniczą.
Sygn. akt: SK 35/15
