W długo wyczekiwanym wyroku dotyczącym pytania prejudycjalnego w sprawie C-367/15, który został wydany 25 stycznia 2017 roku, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej potwierdził zgodność z prawem unijnym polskich przepisów dotyczących możliwości dochodzenia jako odszkodowania za naruszenie praw autorskich podwójnej wartości opłaty licencyjnej. Inaczej mówiąc, w ocenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przepisy prawa polskiego, które pozwalają na zasądzenie odszkodowania z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych jako dwukrotność stosownego wynagrodzenia nie naruszają prawa europejskiego.
Co może uprawniony
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych daje uprawnionemu z praw autorskich prawo wyboru sposobu naprawienia wyrządzonej szkody przez naruszyciela tych praw. Uprawniony może bowiem żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu. Możliwość dochodzenia dwukrotności wynagrodzenia za korzystanie z utworu jako odszkodowania, jest wielkim ułatwieniem dla uprawnionych. Uprawniony może domagać się nie ekwiwalentu stosownego wynagrodzenia za korzystanie, lecz jego dwukrotności. Inaczej mówiąc, kwota wynagrodzenia może nie odpowiadać rzeczywistej wysokości uszczerbku poniesionego przez uprawnionego w związku z naruszeniem.
Dochodzenie wynagrodzenia
Zgodnie z artykułem 13 Dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 roku w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej, „Państwa Członkowskie zapewniają, że na wniosek poszkodowanej strony właściwe organy sądowe nakazują naruszającemu, który świadomie lub mając rozsądne podstawy do posiadania takiej wiedzy zaangażował się w naruszającą działalność, wypłacenie podmiotowi uprawnionemu odszkodowań odpowiednich do rzeczywistego uszczerbku, jaki ten poniósł w wyniku naruszenia". Przy tym, prawo Państw Członkowskich UE może umożliwić uprawnionym, jako alternatywa dla dochodzenia roszczeń na zasadach ogólnych, stosowanie „odszkodowań ryczałtowych na podstawie elementów takich, jak przynajmniej suma opłat licencyjnych, honorariów autorskich lub opłat należnych w razie poproszenia przez naruszającego o zgodę na wykorzystywanie praw własności intelektualnej, o którą chodzi".
Stąd, przepis ustawy o prawie autorskim umożliwiający dochodzenia przez uprawnionego dwukrotności stosownego wynagrodzenia, znajduje swoje oparcie w prawie UE, które dopuszcza możliwość takiej alternatywnej możliwości kompensacji szkody. Dlatego też, choć norma dotycząca możliwości dochodzenia ryczałtowo ustalonego wynagrodzenia wprowadzona została do polskiego porządku prawnego na długo przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, na podstawie ww. artykułu uznawano jej zgodność z prawem unijnym.
Jednak, przepis nie egzystuje w próżni, lecz musi być interpretowany zarówno w zgodzie z systemowymi założeniami dyrektywy jak również i generalnymi zasadami prawa Unii Europejskiej. Motyw 26 dyrektywy stanowi, że "nie jest celem wprowadzenie obowiązku zastosowania odszkodowań o charakterze kary, ale dopuszczenie rekompensaty opartej na obiektywnym kryterium przy uwzględnieniu wydatków poniesionych przez właściciela praw, takich jak koszty identyfikacji i badań".