Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Siedem grzechów głównych związków zawodowych
Organizacje związkowe w trakcie prowadzenia sporów zbiorowych niejednokrotnie podejmują czynności budzące wątpliwości co do ich dopuszczalności. Bywa, że te spory są inspirowane przez centrale związkowe w oderwaniu od faktycznej sytuacji w zakładzie pracy i interesu pracowników. A to pociąga za sobą kolejne uchybienia. Chodzi m.in. o przedstawianie postulatów, które nie mogą stanowić przedmiotu sporu zbiorowego, organizowanie nielegalnych akcji protestacyjnych czy nadużywanie prawa do strajku będące wynikiem realizowania oczekiwań stawianych przez przedstawicieli regionalnych czy krajowych struktur związkowych.
1. Przedstawianie żądań, które nie mogą stanowić przedmiotu sporu
Przedmiotem sporu zbiorowego mogą być wyłącznie żądania dotyczące warunków pracy, płac, świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych. Nie można prowadzić sporu co do indywidualnych roszczeń pracowniczych, które mogą być dochodzone przed sądem. Nie można również prowadzić sporu w zakresie objętym układem zbiorowym pracy czy innym porozumieniem ze związkiem, chyba że taki układ czy porozumienie zostaną wcześniej wypowiedziane.
Pozostało 98% artykułu
