CIT: spółka strefowa rozliczy koszty inwestycji według zasady kasowej

Prawo do zwolnienia podatkowego podatnik uzyskuje w momencie, gdy faktycznie poniesie wydatki inwestycyjne płacąc za zakupione środki trwałe i wartości niematerialne i prawne.

Publikacja: 29.01.2018 01:00

CIT: spółka strefowa rozliczy koszty inwestycji według zasady kasowej

Foto: Fotolia.com

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 grudnia 2017 r. (II FSK 3178/15).

Spółka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (SSE). Na podstawie rozporządzenia RM z 10 grudnia 2008 r. może nabyć prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. W celu uzyskania zezwolenia musi spełnić łącznie dwa warunki: ponieść nakłady inwestycyjne w wysokości co najmniej 160 mln zł oraz osiągnąć wymagany poziom zatrudnienia. Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia podatkowego ze względu na wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. W przypadku pierwszego warunku ważne jest określenie, kiedy wydatki inwestycyjne należy uznać za poniesione. W związku z tym spółka zapytała organ podatkowy, czy koszty związane z realizacją nowego projektu inwestycyjnego, spełniające określone warunki, powinny być uwzględniane w wydatkach kwalifikujących do objęcia pomocą publiczną zgodnie z metodą memoriałową, czy określane zgodnie z zasadą kasową.

Zdaniem wnioskodawcy przy rozliczeniu wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną należy zastosować zasadę memoriałową, ponieważ przemawia za tym zarówno wykładnia językowa, jak i systemowa i celowościowa przepisów regulujących prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Przyjęcie, że prawidłowa jest metoda kasowa wiązałoby się z nałożeniem na przedsiębiorcę strefowego dodatkowych obowiązków ewidencyjnych, których przepisy nie przewidują.

Organ podatkowy, a następnie WSA nie podzieliły stanowiska spółki. Ich zdaniem moment poniesienia kosztów inwestycji należy określać zgodnie z zasadą kasową, czyli przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym. Dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, nie jest możliwe jedynie dokonanie odpisu niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia.

Spółka złożyła skargę kasacyjną, ale NSA uznał, że stanowisko sądu I instancji jest prawidłowe i orzekł, iż chodzi o wydatki faktycznie poniesione. Wykładnia terminu „poniesione wydatki" w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia RM wskazuje, że dochodzi do faktycznego przepływu środków finansowych, a nie jedynie do wyrażenia określonych wartości.

Autorka jest współpracowniczką zespołu zarządzania wiedzą podatkową Deloitte

Komentarz eksperta

Marta Weliczko, konsultantka w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Komentowany wyrok jest kolejnym rozstrzygnięciem w kontrowersyjnej kwestii dotyczącej prawidłowej metody ustalania momentu, w którym koszty związane z realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej należy uznać za poniesione.

Zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych momentem właściwym dla uznania wydatków za poniesione jest moment ich zapłaty (metoda kasowa), a nie moment ujęcia w księgach rachunkowych podatnika (metoda memoriałowa).

Jednocześnie, stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne jest w tym zakresie niejednolite. Nawet na poziomie NSA różne składy orzekające wydają rozbieżne orzeczenia. Dla przykładu, w wyroku NSA z 25 maja 2011 r. (II FSK 1721/10) uznano, że wydatki inwestycyjne powinny być ujmowane w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą zgodnie z zasadą memoriałową, natomiast w orzeczeniu NSA z 25 kwietnia 2012 r. (II FSK 2099/10) za prawidłową metodę ustalania momentu poniesienia wydatków sąd uznał metodę kasową. W najnowszym orzecznictwie prawidłowość stosowania metody memoriałowej potwierdził NSA w wyroku z 21 lutego 2017 r. (II FSK 118/15).

Komentowany wyrok (konstytuujący metodę kasową) wpisuje się w negatywną dla podatników linię orzeczniczą. Sądy kwestionują w niej możliwość uznawania wydatków za poniesione w momencie ujęcia ich w księgach rachunkowych, jednocześnie wskazując, że wydatki te powinny być uznane za poniesione dopiero w momencie zapłaty. W ustnym uzasadnieniu komentowanego wyroku NSA w lakoniczny sposób wskazał, że aby wydatek uznać za poniesiony w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, niezbędna jest jego zapłata, tj. musi dojść do faktycznego przepływu środków finansowych (zgodnie z metodą kasową).

W mojej ocenie, wykładnia językowa § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym „za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji (...) poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia (...)", nie prowadzi do jednoznacznych konkluzji, kiedy wydatek należy uznać za poniesiony. W konsekwencji, w celu ustalenia prawidłowego znaczenia ww. przepisu należy zastosować inne rodzaje wykładni prawa, m.in. wykładnię systemową uwzględniającą umiejscowienie danego przepisu czy danego aktu w systemie prawa. Należy zauważyć, że przepisy rozporządzenia strefowego, regulując kwestię ustalania ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych (stanowiących wydatki kwalifikowane), odnoszą się bezpośrednio do ustawy o rachunkowości. Ta zaś konstytuuje memoriałową metodę rozpoznawania wydatków (oraz przychodów).

Nie bez znaczenia dla interpretacji analizowanego przepisu pozostają również wyniki wykładni historycznej i celowościowej – w rozporządzeniu strefowym w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. zrezygnowano z zapisu „wydatki faktycznie poniesione" na rzecz zapisu „koszty inwestycji poniesione". W mojej ocenie, był to celowy zabieg legislacyjny ustawodawcy, prowadzący do zmiany uregulowań w analizowanym zakresie. NSA niejednokrotnie potwierdzał, że „zmiana przyjętej formuły, polegająca na zastąpieniu zwrotu »wydatki faktycznie poniesione« zwrotem »koszty inwestycji poniesione« ma charakter normatywny, a nie tylko porządkujący" (wyrok NSA z 25 maja 2017 r., II FSK 1721/10), a zatem takie działania ustawodawcy nie pozostają prawnie irrelewantne.

Podsumowując, zgodny wynik wykładni językowej, systemowej, celowościowej oraz historycznej prowadzi do konkluzji, że wydatki należy uznać za poniesione zgodnie z metodą memoriałową, tj. w momencie ich ujęcia w księgach rachunkowych podatnika. W konsekwencji, stanowisko zaprezentowane przez NSA w ustnym uzasadnieniu do komentowanego wyroku nie zasługuje, moim zdaniem, na aprobatę.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 grudnia 2017 r. (II FSK 3178/15).

Spółka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (SSE). Na podstawie rozporządzenia RM z 10 grudnia 2008 r. może nabyć prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. W celu uzyskania zezwolenia musi spełnić łącznie dwa warunki: ponieść nakłady inwestycyjne w wysokości co najmniej 160 mln zł oraz osiągnąć wymagany poziom zatrudnienia. Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia podatkowego ze względu na wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. W przypadku pierwszego warunku ważne jest określenie, kiedy wydatki inwestycyjne należy uznać za poniesione. W związku z tym spółka zapytała organ podatkowy, czy koszty związane z realizacją nowego projektu inwestycyjnego, spełniające określone warunki, powinny być uwzględniane w wydatkach kwalifikujących do objęcia pomocą publiczną zgodnie z metodą memoriałową, czy określane zgodnie z zasadą kasową.

Pozostało 83% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo dla Ciebie
Ministerstwo wydało ważny komunikat. Chodzi o studia online
Nieruchomości
Więcej drewna i mniejsze odległości między budynkami? Zmiany w prawie budowlanym
Nieruchomości
Droga konieczna dla wygody sąsiada? Ważny wyrok SN ws. służebności
Podatki
Dla kogo stawka 8,5 proc. ryczałtu? Ważny wyrok NSA
ZUS
Wielki pożar centrum handlowego w Warszawie. ZUS wydał specjalny komunikat