Naczelny Sąd Administracyjny 6 czerwca 2023 r. wydał kolejne bardzo ważne orzeczenie w sprawie rozumienia art. 12e ust. 3 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym, dotyczącego tzw. podatku cukrowego.
Sprawa dotyczyła producenta m.in. dosładzanych napojów bezalkoholowych. Problem zaś, kto jest podatnikiem podatku cukrowego, pojawił się w związku ze zmianą dystrybutora na takiego, który prowadził jednocześnie sprzedaż hurtową spornych napojów, a także sprzedaż detaliczną, ale innych produktów niż napoje energetyzujące wytwarzane przez producenta.
Czytaj więcej
Market online, który zastrzega, że nie handluje hurtowo i zakazuje odsprzedaży swoich towarów, nie zapłaci podatku cukrowego od napoju sprzedanego przez internet przedsiębiorcy na fakturę.
Sąd przypomniał, że opłata od środków spożywczych, a w istocie podatek cukrowy, jest należna od wprowadzania na rynek krajowy napojów dosładzanych. Przez „wprowadzanie na rynek krajowy” napojów dosładzanych rozumie się m.in. sprzedaż do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna lub bezpośrednia sprzedaż detaliczną przez określoną grupę podmiotów, np. producentów napojów. Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym objęte nią napoje, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.
Najistotniejsze jest to, że sąd doszedł do wniosku, iż chodzi o sprzedaż detaliczną i hurtową tego konkretnego napoju, a nie jakiegokolwiek innego produktu czy innych napojów dosładzanych. Gdyby bowiem sprzedaż wyrobów nieobjętych podatkiem cukrowym, np. akumulatorów, miała mieć wpływ na opodatkowanie napojów dosładzanych, mielibyśmy ewidentne zaprzeczenie zasadzie rozsądnego ustawodawcy. Tak bowiem podmiot opodatkowania w ogóle nie musiałby być związany z przedmiotem opodatkowania, aby stać się podatnikiem.
