Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny ?w wyroku z 17 lipca 2014 r. (II FSK 2331/12).
Spółka kapitałowa będąca komandytariuszem spółki komandytowej zawierającej kontrakty forward planowała wnieść je aportem do nowej spółki komandytowej ?w zamian za jej udziały. Wartość kontraktów miała być określona przez wspólników ?w akcie notarialnym jako ich wartość majątkowa na dzień wniesienia do nowej spółki. Spółka zapytała organ podatkowy, czy ww. wartość jest kosztem podatkowym związanym z nabyciem kontraktów w dacie ich realizacji. Organ podatkowy w interpretacji ?z 29 czerwca 2009 r. oraz WSA w Warszawie ?w wyroku z 29 marca 2010 r. (III SA/Wa 1790/09) odmówiły spółce prawa uznania ww. kosztu. NSA w wyroku z 16 marca 2012 r. (II FSK 1667/10) uchylił wyrok, natomiast WSA w Warszawie w wyroku z 19 czerwca 2012 r. (III SA/Wa 1280/12) uchylił interpretację.
W ocenie spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ?w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT, wydatki na zakup kontraktów mogą być zaliczone do kosztów w dacie ich realizacji w nowej spółce w wysokości określonej w akcie notarialnym. Jako że podmiotem, który rzeczywiście poniósł wydatek, była nowa spółka, niebędąca podatnikiem CIT, prawo uznania kosztu należało do tej spółki w dniu realizacji kontraktów.
Zdaniem organu z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT wynika, że koszty podatkowe związane z nabyciem kontraktów powstają dopiero przy ustalaniu dochodu w związku ?z realizacją bądź rezygnacją z realizacji wynikających z nich praw, a także z ich odpłatnym zbyciem. Dlatego spółka nie mogła rozpoznać kosztu w wysokości wartości majątkowej kontraktów określonej w akcie notarialnym, ustalonej na dzień ich wniesienia do nowej spółki.
NSA oddalił skargę, wskazując, że art. 16 ?ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT nie jest podstawą odmowy prawa do uwzględnienia kosztu ?w momencie realizacji kontraktów przez nową spółkę. Spółki komandytowe nie są podatnikami CIT, więc obowiązek uiszczenia podatku przeszedł na spółkę. Sąd podniósł też, że na mocy art. 50 ust. 1 kodeksu spółek handlowych udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Dlatego należało uznać, że spółka poniesie wydatek na nabycie kontraktów w wysokości udziału kapitałowego odpowiadającego ich wartości określonej w akcie notarialnym.
