Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 sierpnia 2010 r. (II FSK 450/09).
Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym:
31 stycznia 2006 r. na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego pan Zdzisław nabył od spółki „T.” SA prawo użytkowania wieczystego gruntu w gminie Z. Na podstawie tej samej umowy nabył również własność stojącego na gruncie pałacyku.
Budynek ten stanowi odrębną nieruchomość. 28 lutego 2006 r. prezydent miasta Z. wszczął z urzędu wobec pana Zdzisława postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości, wzywając go jednocześnie do złożenia informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych. 15 marca 2006 r. taką informację pan Zdzisław złożył. Podał w niej, że w jego posiadaniu znajdują się przedmioty zwolnione z opodatkowania jako zabytki: grunt i budynek, które kupił od spółki „T.” SA.
Przedstawił również decyzję wojewódzkiego konserwatora zabytków o wpisaniu do rejestru zabytków budynku (pałacyk). Z decyzji wynikało, że ochronie konserwatorskiej podlega budynek „w granicach murów zewnętrznych wraz z położonymi pod nim piwnicami”.
