Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 maja 2017 r. (II OSK 2105/16), w którym oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 5 lutego 2016 r. (IV SA/Wa 710/15).
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym. Inwestor złożył wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji polegającej na budowie i rozbudowie drogi publicznej. Po rozpatrzeniu tego wniosku regionalny dyrektor ochrony środowiska w Warszawie (RDOŚ) ustalił w drodze decyzji środowiskowe uwarunkowania dla planowanego zamierzenia inwestora.
Odwołanie od tej decyzji wnieśli przeciwnicy inwestycji. Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego generalny dyrektor ochrony środowiska (GDOŚ) uchylił zaskarżoną decyzję i w tym zakresie orzekł we własnym zakresie, a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję RDOŚ. GDOŚ wskazał, że w okresie przeznaczonym na składanie uwag przez społeczeństwo wpłynęły liczne uwagi i wnioski (złożone głównie przez mieszkańców domów położonych w bliskiej lokalizacji przebiegu drogi).
Na skutek tych uwag i wniosków inwestor przedłożył dodatkowe wyjaśnienia. Jednak RDOŚ, zdaniem organu odwoławczego, nie miał obowiązku przeprowadzenia ponownie postępowania z udziałem społeczeństwa, ponieważ po wpływie dodatkowych wyjaśnień od inwestora społeczeństwo miało jeszcze dziesięć dni na zapoznanie się z kompletnym materiałem zebranym w sprawie. Brak przeprowadzenia takiego dodatkowego postępowania z udziałem społeczeństwa nie miał wpływu na wynik postępowania.
Na decyzję GDOŚ skarżący złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. WSA uwzględnił ją i uchylił decyzję GDOŚ. Sąd stwierdził, że organ I instancji, po uzyskaniu dodatkowych wyjaśnień od inwestora, powinien był powtórzyć procedurę z udziałem społeczeństwa. W ocenie WSA wyjaśnienia uzyskane od inwestora dotyczyły istotnych kwestii, mogących mieć wpływ na wynik sprawy. Wyjaśnienia te obejmowały m.in. prognozy ruchu dla lat 2016 i 2025, planowaną wycinkę drzew na trasie przebiegu drogi i brak kilometrażu dla planowanego rozmieszczenia ekranów akustycznych. Zdaniem sądu informacje te stanowiły podstawę do wydania decyzji środowiskowej, dlatego brak ponownego przeprowadzenia postępowania z udziałem społeczeństwa spowodował naruszenie przepisu art. 30 w zw. z art. 33 ust. 1 pkt 5 i 7 oraz ust. 2 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Nadto WSA zauważył, że raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko zawierał uchybienia, które dodatkowo uzasadniały uchylenie decyzji GDOŚ. W ocenie WSA nie wyjaśniono należycie, z jakiego powodu odstąpiono od przyjęcia do realizacji alternatywnego wariantu realizacji przedsięwzięcia, i to zważywszy, że, jak wynika ze wstępnych ustaleń, mógłby on być najkorzystniejszy dla środowiska.