Mundur strażnika miejskiego to nie odzież robocza

Strażnikowi miejskiemu przysługuje umundurowanie, o czym stanowi § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 lipca 1998 r. w sprawie umundurowania, legitymacji, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych strażników gminnych (miejskich). Ma on obowiązek nosić je podczas wykonywania czynności służbowych (art. 21 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych). Z tytułu samodzielnego prania umundurowania przez strażników miejskich otrzymują oni ekwiwalent pieniężny, który jest rekompensatą poniesionych przez nich kosztów.

W praktyce liczne problemy rodzi kwestia zasadności opodatkowania ekwiwalentu pieniężnego za pranie munduru wypłacanego strażnikom miejskim. Stanowisko w tej sprawie zajął minister finansów w interpretacji indywidualnej wydanej 14 grudnia 2015 r. (znak pisma DD3.8222.2.196.2015.CRS).

Zgodnie z poglądem ministra finansów mundury przysługujące strażnikom miejskim nie są odzieżą roboczą w rozumieniu przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Nie spełniają bowiem wymagań Polskich Norm i nie są przeznaczone do wykonywania prac określonych w art. art. 237

7

§ 1 kodeksu pracy, przy których występuje intensywne brudzenie lub działają czynniki powodujące przyspieszone niszczenie odzieży albo gdy inne okoliczności narzucają konieczność jej stosowania. Służą one do oznaczania przynależności do określonej jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby, o czym stanowi art. 10 ustawy z 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach.

W związku z tym podstawą do przyznania strażnikowi ekwiwalentu pieniężnego za pranie umundurowania nie powinien być art. 237

9

§ 2 i 3 kodeksu pracy dotyczący bezpieczeństwa i higieny pracy, w myśl którego pracodawca, który nie może zapewnić prania odzieży roboczej, jest zobowiązany wypłacić pracownikowi ekwiwalent pieniężny, jeśli zatrudniony sam wykonuje te czynności.

Minister finansów w wydanej interpretacji stwierdził, iż jeśli prawo do ekwiwalentu za pranie umundurowania straży miejskiej oraz zasady jego przyznawania nie wynikają z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, to przedmiotowe świadczenie otrzymywane przez strażnika nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

—dr Anna Ryl

podstawa prawna: art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2012 r., poz. 361 ze zm.)