...albo robotnik na budowę
W kontekście tego wyroku przywołuje się znacznie wcześniejszy wyrok Trybunału w sprawie Julius Fillibeck Söhne GmbH & Co. KG (C-258/95), w którym TSUE przyznał, że zapewnienie pracownikom dojazdu do miejsca pracy może być uznane za wykorzystanie tych pojazdów do celów działalności gospodarczej. Jednak zestawienie stanów faktycznych, do jakich odnosiły się te dwa wyroki, w pełni uzasadnia różnicę stanowisk Trybunału. W przypadku sprawy C-258/95 chodziło bowiem o dowóz samochodami służbowymi robotników budowlanych do miejsca wykonywania pracy, a więc na poszczególne budowy, które oddalone były znacznie od miejsca zamieszkania tych pracowników. Wobec ograniczonego dostępu innych środków komunikacji, które umożliwiłyby pracownikom dojazd do miejsca wykonywania pracy, Trybunał uznał, że zapewnienie transportu przez pracodawcę nie może być uznane za realizację celów prywatnych pracowników. W tym samym wyroku Trybunał wskazał jednak, że co do zasady zapewnienie pracownikom nieodpłatnego transportu pomiędzy ich domami a miejscem pracy służy celom prywatnym tych pracowników.
W PIT jest inaczej
Co ciekawe, zupełnie inne podejście prezentują organy podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Dość powszechne są bowiem interpretacje, które potwierdzają, że nałożenie na pracownika obowiązku sprawowania pieczy nad powierzonym mu samochodem służbowym, w tym obowiązku bezpiecznego parkowania w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika, powoduje, że przejazd pojazdem z pracy do domu przestaje mieć charakter prywatnego celu pracownika (np. interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 28 lipca 2015 r., IBPB-2-1/4511-94/15/BD).
Mobilni na szczególnych zasadach
W VAT nie można jednak tej samej miary przyjmować w odniesieniu do parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania tych pracowników, którzy z racji pełnionej funkcji muszą mieć zapewnioną możliwość dojazdu do pracy w każdej chwili i o każdej porze, jak i tych, którzy z miejsca zamieszkania przemieszczają się bezpośrednio do klientów bądź potencjalnych klientów. Przykładowo można tu wskazać pracowników nadleśnictwa, których miejsce pracy może być, po pierwsze, istotnie oddalone od ich miejsca zamieszkania, bez możliwości dotarcia do tego miejsca innymi środkami transportu. Po drugie, ich praca może wymagać dotarcia w określone miejsce o każdej porze dnia i nocy, np. w związku z kradzieżami drewna, potencjalnymi pożarami i innymi zjawiskami. Oczywiście, takie wykorzystanie samochodu służbowego powinno wynikać zarówno z wewnętrznych regulaminów, jak i z prowadzonej przez podatnika ewidencji przebiegu pojazdu.
Te elementy uwzględnia wyrok WSA w Łodzi z 17 marca 2015 r. (I SA/Łd 1346/14). Jednak sądy nie są w pełni zgodne co do skutków udostępnienia samochodu pracownikom nadleśnictwa. WSA w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z 18 grudnia 2014 r. (I SA/Go 642/14) stwierdził, że zjawiska wymagające natychmiastowej interwencji pracowników nadleśnictwa, takie jak huragany, pożary lasów czy kradzieże, nie zdarzają się codziennie. Tym samym, jeśli takie zdarzenia nie mają miejsca, to nadleśniczy, przemieszczając się z domu do pracy i z pracy do domu, wykorzystuje samochód jednak do celów prywatnych.
Wyroki takie jak ten wydany przez WSA w Gorzowie Wielkopolskim są jednak w zdecydowanej mniejszości. Ostatnie orzecznictwo potwierdza bowiem, że przy spełnieniu wymogów w zakresie określenia i kontroli zasad korzystania z pojazdów oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, możliwość parkowania w miejscu zamieszkania pracownika nie przekreśla pełnego odliczenia VAT.
Sądy o serwisantach...
Tak stwierdził WSA w Bydgoszczy w wyroku z 8 września 2015 r. (I SA/Bd 577/15), który dotyczył samochodów służbowych wykorzystywanych przez pracowników wykonujących głównie usługi serwisowe, naprawcze i modernizacyjne u klientów. Pracownicy ci mieli zapewnioną możliwość parkowania pojazdów w miejscu zamieszkania nie tylko z uwagi na specyfikę ich obowiązków służbowych, ale także ze względu na ograniczoną liczbę miejsc na parkingu firmowym spółki. Należy jednak pamiętać, że możliwość parkowania pojazdów służbowych w miejscu zamieszkania pracownika nie oznacza, że w dni wolne od pracy może on swobodnie ten samochód wykorzystywać. Wręcz przeciwnie, wewnętrzne zasady stosowane przez pracodawcę powinny tego zakazywać, a jednocześnie podatnik powinien wprowadzić kontrolę sposobu używania pojazdu.