Rada gminy może różnicować stawki opłaty targowej

Ustalane przez radę gminy stawki opłaty targowej nie muszą być jednakowe dla wszystkich targowisk znajdujących się na terenie gminy. Mogą być zróżnicowane, inne dla terenów targowiska, których właścicielem jest gmina i inne dla terenów targowiska, których właścicielem są inne osoby.

Publikacja: 18.07.2017 06:30

Rada gminy może różnicować stawki opłaty targowej

Foto: Fotolia.com

Warunkiem jest wyłącznie, aby określona przez radę dzienna wysokość opłaty nie przekraczała górnej granicy kwotowej dziennej stawki opłaty wyznaczanej przez Ministra Finansów.

Opłata targowa jest fakultatywną opłatą lokalną. Na terenie danej gminy może ją wprowadzić rada gminy (art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych; dalej: u.p.o.l.). Jej pobór zależy zatem od podjęcia przez radę gminy stosownej uchwały wprowadzającej tę opłatę na terenie gminy. Uprawnienia rady Regionalna Izba Obrachunkowa w Warszawie w uchwale z 2 sierpnia 2016 r. (sygn. akt 17.185.2016) wskazała, że „obowiązek pobierania opłaty targowej 1.01.2016 r. przestał mieć płynący z ustawy, obligatoryjny charakter, co oznacza, że pobór przez gminę opłaty targowej od 2016 r. wymaga podjęcia przez radę uchwały w sprawie jej wprowadzenia, czyli wskazania w uchwale, że rada gminy wprowadza na terenie gminy opłatę targową". Rada gminy posiada także kompetencje w zakresie określania zasad ustalania i poboru oraz terminów płatności i wysokości stawek opłaty targowej (art. 19 pkt 1 u.p.o.l.). Ponadto rada może zarządzić pobór tej opłaty w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso (art. 19 pkt 2 u.p.o.l.).

W zakresie ustalania wysokości opłaty, rada gminy jest ograniczona maksymalną stawką tej opłaty. Mianowicie ustalona przez radę wysokość opłaty targowej nie może przekroczyć kwoty 751,65 zł dziennie (art. 19 pkt 1 ppkt a u.p.o.l.).

Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej dokonujących sprzedaży na targowiskach (art. 15 ust. 1 u.p.o.l.). Z kolei targowiskami są wszelkie miejsca w których prowadzona jest sprzedaż (art. 15 ust. 2 u.p.o.l.). Pobiera się ją niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko (art. 15 ust. 3 u.p.o.l.).

Opłacie tej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach (art. 15 ust. 2b u.p.o.l.). Natomiast zwolnione są z niej osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach (art. 16 u.p.o.l.).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 957/15) orzekł, że „termin "dokonywanie sprzedaży", zawarty w art. 15 ust. 1 u.p.o.l., oznacza, że każdy wymieniony w tym przepisie podmiot korzystający z targowiska, w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.o.l., w celu podjęcia sprzedaży jakichkolwiek artykułów jest zobowiązany do zapłacenia opłaty targowej, a tym samym sformułowanie "dokonujących sprzedaży" należy interpretować szeroko, uznając, że obejmuje ono wszelkie czynności podejmowane przez podmiot określony w art. 15 ust. 1 u.p.o.l. w celu dokonania sprzedaży, a w szczególności oferowanie produktów, rozpakowanie i składowanie na stoisku, oczekiwanie na kontrahentów".

Ponadto NSA wskazał, że „zdarzeniem prawnym, z którym przepisy u.p.o.l. wiążą obowiązek uiszczenia opłaty targowej, jest dokonywanie sprzedaży, za którą uważa się już wyjście z ofertą sprzedaży polegającej na wystawieniu towaru". Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 13 września 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 554/16) określił, że „skoro, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.o.l., targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż, to chodzi o miejsca, w których lokalizację wyznacza gmina, jak i każde inne miejsce, mimo że formalnie nie jest ono przez gminę oznaczone jako targowisko. W takim rozumieniu targowiskiem jest m.in. hala targowa, dom handlowy, plac, chodnik, pas przydrożny. Sama gotowość dokonywania sprzedaży, która przejawia się m.in. zajęciem miejsca na targowisku i wyeksponowaniem towaru, jest wystarczającą przesłanką do poboru opłaty targowej przez inkasenta".

Rada gminy ustalając stawki opłaty targowej ma prawo do ich różnicowania. Zatem może ustalić inne stawki tej opłaty dla terenów targowiska, których właścicielem jest gmina, a inne dla terenów targowiska, których właścicielem są inne osoby. Warunkiem jest jedynie nieprzekraczanie limitów kwotowych określanych przez ministra finansów.

Zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z 6 maja 2015 r. (sygn. akt II FSK 984/13) „stawki opłat mogą być różne dla odrębnych typów targowisk. W ramach granic wyznaczonych przez art. 15 oraz art. 19 pkt 1 lit. a u.p.o.l., gminy mają swobodę ustalania obciążeń podatkowych i mogą realizować własną politykę lokalną w tym zakresie, w tym poprzez różnicowanie obciążeń podatkowych".

Stanowisko to potwierdził WSA w Szczecinie w postanowieniu z 15 marca 2017 r. (sygn. akt I SA/Sz 1126/16) w którym wskazał, „że ani ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, ani inne przepisy prawa nie zawierają zakazu różnicowania stawek opłaty targowej, jaka ma być pobierana na różnych targowiskach na terenie gminy".

podstawa prawna: art. 15, art. 16, art. 19 pkt 1 ppkt a i pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 716; ost. zm. DzU z 2017 r. poz. 1282)

Warunkiem jest wyłącznie, aby określona przez radę dzienna wysokość opłaty nie przekraczała górnej granicy kwotowej dziennej stawki opłaty wyznaczanej przez Ministra Finansów.

Opłata targowa jest fakultatywną opłatą lokalną. Na terenie danej gminy może ją wprowadzić rada gminy (art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych; dalej: u.p.o.l.). Jej pobór zależy zatem od podjęcia przez radę gminy stosownej uchwały wprowadzającej tę opłatę na terenie gminy. Uprawnienia rady Regionalna Izba Obrachunkowa w Warszawie w uchwale z 2 sierpnia 2016 r. (sygn. akt 17.185.2016) wskazała, że „obowiązek pobierania opłaty targowej 1.01.2016 r. przestał mieć płynący z ustawy, obligatoryjny charakter, co oznacza, że pobór przez gminę opłaty targowej od 2016 r. wymaga podjęcia przez radę uchwały w sprawie jej wprowadzenia, czyli wskazania w uchwale, że rada gminy wprowadza na terenie gminy opłatę targową". Rada gminy posiada także kompetencje w zakresie określania zasad ustalania i poboru oraz terminów płatności i wysokości stawek opłaty targowej (art. 19 pkt 1 u.p.o.l.). Ponadto rada może zarządzić pobór tej opłaty w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso (art. 19 pkt 2 u.p.o.l.).

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona
Zawody prawnicze
Korneluk uchyla polecenie Święczkowskiego ws. owoców zatrutego drzewa
Konsumenci
UOKiK ukarał dwie znane polskie firmy odzieżowe. "Wełna jedynie na etykiecie"
Zdrowie
Mec. Daniłowicz: Zły stan zdrowia myśliwych nie jest przyczyną wypadków na polowaniach
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Rośnie lawina skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego