To szczególne uprawnienie obie pragmatyki przyznają tylko osobom zatrudnionym na podstawie mianowania. I w zasadzie obie te grypy urzędnicze korzystają z tego uprawnienia na takich samych zasadach, co oznacza, że dotyczące go wypowiedzi judykatury (niestety jak na razie nieliczne) mają zastosowanie do ich obu. Pewne różnice jednak są.
Likwidacja i reorganizacja, ale nie zawsze
Zgodnie z art. 131 ustawy o pracownikach urzędów państwowych (dalej uopup), w razie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, z przyczyn określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy, (czyli z powodu likwidacji urzędu lub jego reorganizacji, jeżeli nie jest możliwe przeniesienie go na inne stanowisko w tym samym urzędzie) w okresie między ustaniem zatrudnienia w likwidowanym lub reorganizowanym urzędzie a podjęciem pracy lub działalności gospodarczej, urzędnikowi temu przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, obliczane jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Świadczenie to nie przysługuje urzędnikowi państwowemu, który nabył prawo do emerytury.
Ustawa o służbie cywilnej (dalej usc) w art. 73, podobne świadczenie przyznaje zwalnianym urzędnikom sc tylko w przypadku likwidacji urzędu. A zatem żadna nawet najbardziej radykalna reorganizacja, w wyniku, której urzędnik sc traci zatrudnienie nie daje mu prawa do takiej pomocy.
Najpierw powinno być przeniesienie
Z treści przepisów obu pragmatyk wynika ponadto, że w takiej sytuacji, czyli likwidacji urzędu (w przypadku sc) czy likwidacji lub reorganizacji urzędu (w przypadku urzędników państwowych) pierwszą powinnością przełożonych powinno być znalezienie zagrożonym utratą pracy urzędnikom innego zatrudnienia. Przy czym pragmatyka dotycząca służby cywilnej jest wobec przełożonych takich osób bardziej wymagająca.
W przypadku, bowiem urzędników państwowych do ich zwolnienia wystarczy brak możliwości przeniesienia na inne stanowisko w tym samym urzędzie, co w razie likwidacji urzędu jest z oczywistych względów przesądzone. A zatem obowiązek poszukania innego stanowiska dla urzędnika państwowego obciąża jego przełożonych tylko w przypadku reorganizacji urzędu.