Korespondencja z Paryża
W rzeczywistości nazywał się Apolinary Kostrowicki. Był synem Angeliki Kostrowickiej urodzonej w Nowogródku niedaleko Wilna. Nie udało się ustalić, kim był jego ojciec. Wychowany w skromnych warunkach, już w liceum zdradzał zainteresowanie rysunkiem oraz literaturą.
Kiedy w wieku 19 lat zamieszkał z matką i bratem w Paryżu, cały wolny czas spędzał w bibliotekach i muzeach stolicy Francji. Bardzo szybko zbliżył się do awangardowego środowiska malarzy i pisarzy. Wkrótce zaczął publikować artykuły na temat sztuki. Mimo że funkcjonuje w pamięci zbiorowej jako poeta, za życia znany był przede wszystkim jako krytyk sztuki obdarzony wyczuciem epoki i otwarty na nowe tendencje.
Przyjażń z Picassem
Był jednym z pierwszych, którzy zauważyli geniusz Picassa. Poświęcił mu dwie publikacje już w 1905 roku. Rok później byli już na tyle zaprzyjaźnieni, że stał się modelem portretów rysunkowych autorstwa hiszpańskiego malarza. Zazdrosnemu Picassowi było jednak nie w smak, że jego nowy przyjaciel nadmiernie interesuje się jego urodziwą konkubiną Fernandą Olivier. Przedstawił mu więc Marie Laurencin, awangardową malarkę. Apollinaire zakochał się, ale chociaż ich związek trwał parę lat, nigdy nie zamienił się w poważną relację. Przeciwstawiła się temu radykalnie matka poety.
Zanim jednak doszło do zerwania, Marie Laurencin wielokrotnie portretowała ukochanego oraz jego otoczenie. Najsłynniejsze jest płótno „Apollinaire i jego przyjaciele", na którym ubrany w ciemny garnitur poeta siedzi w środku, a po prawej z łatwością można rozpoznać młodego Picassa. Mężczyzn otaczają kobiety związane z malarzem – wśród nich jest Gertruda Stein.
