VIII Plenum KC PZPR (19-21 października 1956 roku), podczas którego do władzy doszła nowa ekipa na czele z Władysławem Gomułką, zapoczątkowało tak zwany polski Październik. 20 stycznia 1957 roku odbyły się wybory do Sejmu, w których Polacy upatrywali nadziei na liberalizację polityki. Wypuszczono na wolność część więźniów politycznych, w tym kardynała Stefana Wyszyńskiego, wielu profesorów usuniętych w czasach stalinowskich powróciło na uczelnie, Stalinogród na powrót zaczął być nazywany Katowicami.
W Polsce w krótkim czasie dokonała się rewolucja na wielu frontach, także ekonomicznym i społecznym — zniesiono zakaz posiadania przez obywateli obcych walut, możliwe stały się wyjazdy zagraniczne. W porównaniu z 1951 rokiem, gdy odnotowano 31 tys. wyjazdów z Polski, w 1956 kraj opuściło aż 168 tys. Polaków, a w 1957 — 215 tysięcy.
Zapoczątkowanie seryjnej produkcji Syren i Warszaw rozbudziło nadzieje obywateli na zakup własnego samochodu. W debacie publicznej pojawiła się kwestia planowania rodziny, co zapoczątkowały uchwalona w kwietniu 1956 roku ustawa o dopuszczalności przerywania ciąży i powstanie Towarzystwa Świadomego Macierzyństwa.
Muzeum Karykatury w Warszawie przypomina o czasach odwilży październikowej poprzez wystawę „Rewolucja (po) październikowa. Polska lat 1956-57”. Licząca prawie 200 karykatur i rysunków satyrycznych ekspozycja podzielona jest na piętnaście działów tematycznych. Każdy opatrzono krótkim opisem, co porządkuje mnogość zdarzeń, zjawisk i sfer życia, jakie w tamtym okresie stały się źródłami inspiracji dla karykaturzystów. Na ekspozycję składają się więc działy: Odwilż, Październik, Wybory, Czerwone i czarne (czyli relacje państwo-Kościół), Peryferie: Polska gminna i powiatowa, Kobieta, Młodzież, Kulturalnie pod prąd, Marzenie o własnym samochodzie, Pieniądze, Prywatna inicjatywa, Za granicę!, Patologie, Kosmos, Przymrozek.
Karykatur odnoszących się do polityki nie znajdziemy na wystawie dużo. Nie znaczy to jednak, że twórcy unikali tematu, w satyrze był on bardzo wyraźny.
