Zakazy takie funkcjonują we Francji i Belgii. W Niemczech byłaby to śmiała innowacja. Postulat o wprowadzaniu zakazu noszenia muzułmańskich szat zakrywających całe ciało pojawił się na niedawnym zjeździe CSU.
– Jeżeli muzułmanki mają możliwość oglądania świata jedynie poprzez niewielką szparę w zakrywającej ich ciało materii, to jest to równoznaczne z odrzuceniem zachodnich wartości – głosiło uzasadnienie wniosku o zakaz. Pomysłodawcom chodziło przede wszystkim o hidżab i burkę, które to ubiory nosić powinny prawdziwe muzułmanki w miejscach publicznych. Zjazd wniosek zaakceptował jako postulat na przyszłość.
Zawrzało, gdy Ilse Aigner, minister gospodarki w bawarskim rządzie, ogłosiła, że zakaz zasłaniania szczelnie całego ciała miałby dotyczyć także turystek z krajów muzułmańskich. Zaprotestowało środowisko biznesowe Bawarii, argumentując, że ponad 40 proc. pieniędzy, jakie zostawiają turyści z krajów arabskich w Niemczech, kasują sklepy, lekarze czy hotelarze w samym Monachium.
Okazuje się, że Bawaria jest nie tylko celem setek tysięcy uchodźców, ale także bogatych turystów z krajów arabskich. Od początku roku do września naliczono ponad 170 tys. takich turystów, wydających dziennie przeciętnie 367 euro. Pani minister zbywa milczeniem wszystkie protesty. Na razie.
Liczy na to, że w czasach rosnącego zagrożenia terroryzmem żądania dotyczące zakazu noszenia muzułmańskich szat jest jak najbardziej na czasie. Zresztą na ten temat dyskutuje się w Niemczech nie od dzisiaj. Zwłaszcza po ubiegłorocznym wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który w zakazie tego rodzaju wprowadzonym we Francji nie dopatrzył się naruszenia zasady wolności wyznania, swobód obywatelskich czy działań dyskryminacyjnych.
