Sędzia z miasta Gonbad-e Kawus w północnym Iranie stosuje tę karę po to, by uniknąć nieodwracalnego wpływu, jaki pobyt w więzieniu wywiera na skazanych i ich rodziny. Na tę alternatywną karę skazuje jednak wyłącznie młodocianych, osoby uprzednio niekarane lub takie, które dopuściły się drobnych przestępstw, np. kradzieży przedmiotów o niewielkiej wartości.
Przestępca taki jest skazywany przez sędziego Qasema Naqizadeha na zakup i przeczytanie pięciu książek. Następnie ma napisać ich streszczenie i dostarczyć sędziemu. Ten sprawdza, czy skazaniec wywiązał się z zadania, a książki przekazywane są do lokalnego więzienia.
Skazani mają możliwość wybrania książek z listy, która skonstruowana jest tak, że są na niej zarówno książki naiwne, napisane prostym językiem, ale też pozycje naukowe. Ma to na celu zapewnienie więźniom, do których one trafią, możliwości wyboru, z uwzględnieniem ich umiejętności czytania, wykształcenia lub nawet zainteresowań.
Zdaniem sędziego Naqizadeha czytanie książek pozytywnie wpływa na uspokojenie napięć w więzieniach, zmniejsza liczbę bójek między więźniami i ogólnie poprawia atmosferę.
