Ewolucja tatuażu trwa od tysiącleci. Podejście do tego zagadnienia zmieniało się na przestrzeni czasu. W niektórych okresach był on symbolem władzy i wysokiej pozycji społecznej, w innych charakteryzował światek przestępczy.
Samo pojęcie „tatuowanie" pochodzi z wyspy Tahiti, gdzie oznaczało tyle, co „znakowanie". Według niektórych archeologów początki tatuażu sięgają paleolitu górnego, czyli około 40–14 tys. lat p.n.e. Są to tylko przypuszczenia powstałe na podstawie znalezionych w grobach barwników i narzędzi, które mogły służyć zarówno do zdobienia ciała, jak i tworzenia rysunków naskalnych.
Tatuaże zostały przywiezione do nas przez kapitana Cooka w 1769 r. Niektórzy marynarze, towarzyszący mu w podróży, widzieli ornamenty zdobiące polinezyjskie kobiety, po czym zdecydowali się stworzyć własne tatuaże. Po wyprawie Cooka stały się one znakiem rozpoznawczym dzielnych marynarzy. Później zasięg tej mody rozszerzył się na inne grupy społeczne. Ludzie wszystkich warstw, od przestępców do szlachty europejskiej, zaczęli skłaniać się do takiej ornamentacji ciała.
Rosnąca popularność tatuaży coraz bardziej zwraca uwagę socjologów. Niektóre wysiłki badawcze koncentrowały się na motywacjach do zdobienia skóry, podczas gdy inni naukowcy zastanawiali się, jak tatuaże są postrzegane przez otoczenie. Jednym z pytań, jakie zadają sobie psychologowie to, co łączy miłośników tatuaży. Czy ujawniają inne czynniki charakterologiczne niż pozostałe osoby.
Zespół prowadzony przez Virena Swami z Anglia Ruskin University przeprowadził badanie na 540 osobach z tatuażami i bez tatuaży. Uczestnicy wypełniali kwestionariusze. Okazało się, że z niezliczonej liczby czynników wytatuowani badani znacząco odróżniali się od tych niewytatuowanych trzema intrygującymi cechami.
