Jeśli nie wystąpi którakolwiek z przesłanek obligatoryjnego zawieszenia postępowania, o której mowa w art. 97 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (>patrz tabelka), organ co do zasady może, ale nie musi powstrzymać się od rozpoznania sprawy będącej w toku. W rezultacie sama dyspozycja wnioskodawcy nie będzie wystarczająca do skutecznego zawieszenia postępowania (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 stycznia 2013 roku, II OSK 1779/11).
Uprawnienie nie dla wszystkich
Możliwość fakultatywnego zawieszenia postępowania na podstawie art. 98 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego nie przysługuje wszystkim podmiotom biorącym udział w sprawie, ale jedynie stronie, która wystąpiła z żądaniem jego wszczęcia. Uprawnienie takie nie będzie wobec tego przypisane innym jego uczestnikom, w tym także działającym na prawach strony, np. organizacji społecznej mającej ten status (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 października 2015 roku, II OSK 233/14). Przedmiotowe rozwiązanie ma za zadanie zapobiec nieuzasadnionemu blokowaniu rozpoznania sprawy dotyczącej praw lub obowiązków wnioskodawcy przez inne podmioty.
Przykład:
Na wniosek Jana Kowalskiego zostało wszczęte postępowanie administracyjne w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia, w którym bierze udział na prawa strony stowarzyszenie X.
Stowarzyszenie X nie może skutecznie żądać fakultatywnego zawieszenia postępowania, bowiem nie jest ono inicjatorem tego postępowania. Z uwagi na to, iż nie posiada ono statusu strony, nie będzie ponadto uprawnione w zakresie jego podjęcia, a także wyrażenia sprzeciwu odnośnie ewentualnego zawieszenia postępowania przez Jana Kowalskiego.
Warto w tym miejscu również zaznaczyć, iż z oczywistych względów w powołanym trybie nie jest możliwe wstrzymanie biegu rozpoznania sprawy wszczętej z urzędu.