Radca prawny musi zachowywać godną postawę, także prywatnie

Radca prawny w czasie wizyty w jednym ze szpitali w Warszawie spowodował awanturę na korytarzu w obecności innych pacjentów.

Agresję skierował przeciwko lekarzowi. Radca krzyczał i groził, że pozbawi panią doktor źródeł finansowania, a także, że zawiadomi urząd skarbowy o jej rzekomo nieuczciwych praktykach.

Sąd koleżeński I instancji przy Okręgowej Izbie Radców Prawnych uznał winę radcy prawnego uznając, że złamał on przepisy kodeksu etyki zawodowej oraz ustawy o radcach prawnych.

Zgodnie z ustawą radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.

Sąd uznał, że radca prawny zobowiązany jest do zachowania godności nie tylko przy wykonywaniu zawodu ale także w życiu prywatnym. Uznał, ze radca prawny postąpił w niniejszej sprawie wbrew zasadzie dbałości o dobre imię i wizerunek samorządu, do którego należy.

Sąd ukarał radcę prawnego naganą. Wyższy Sąd Dyscyplinarny utrzymał w mocy orzeczenie I instancji i potwierdził winę prawnika.

Od orzeczenia radca prawny odwołał się do Sądu Najwyższego i wniósł o uchylenie wyroku.

Kasację argumentował rzekomo nierzetelnym i nieczytelnym uzasadnieniem, a także naruszeniem procedury karnej w ten sposób, że w I i II instancji w składzie sędziowskim znalazł się ten sam radca prawny.

Obwiniony oświadczał, że WSD naruszył jego prawo do obrony, gdyż uniemożliwił zapoznanie się z dokumentami w sprawie i odmówił przesłuchania pokrzywdzonej lekarki.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z 8 czerwca 2017 r. utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy.

Sąd wskazał, że w zasadzie kasacja odnosi się do wyroku wydanego w I instancji, co jest sprzeczne z art.62 (2) ustawy o radcach prawnych. Kasację można bowiem złożyć od orzeczenia wydanego przez WSD, a nie przez Sąd pierwszej instancji. Sąd wskazał, że w kasacji powtórzono twierdzenia zawarte w apelacji.