Jednym z celów wprowadzenia w życie pakietu jest zapewnienie pacjentom wzorowej opieki również po wyjściu ze szpitala. Dziś w ciągu roku od wypisu umiera około 10 proc. pacjentów po zawale. Jest to między innymi wynik słabo zorganizowanej opieki nad nimi. Każdy pacjent w pierwszym roku po zawale wymaga nadzoru kardiologa, rehabilitacji kardiologicznej, a czasem też dodatkowych zabiegów rewaskularyzacji oraz elektroterapii. Wszystkie te procedury powinny być wykonane w ścisłe określonym czasie, w większości w pierwszych tygodniach po wypisie ze szpitala.
To właśnie ma im zagwarantować pakiet zawałowy. Rozwiązania w nim przyjęte zostały wypracowane wspólnie przez Ministerstwo Zdrowia, Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji oraz ekspertów Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.
Merytorycznie nie można mieć do pakietu zastrzeżeń. Niestety: to, jakie wyda on owoce, zależy w dużej mierze od wyceny procedur medycznych w nim wymienionych. Wstępne propozycje są takie, by znacznie niżej niż dotychczas wyceniać zabiegi z zakresu kardiologii interwencyjnej, za to podwyższyć wyceny dla leczenia farmakologicznego. Jeśli polska kardiologia poszłaby w tym kierunku, znaczyłoby to cofnięcie się o wiele lat.
– W ostrej fazie zawału tylko leczenie zabiegowe jest w stanie poprawić rokowanie pacjenta – tłumaczy prof. Leszek Bryniarski, dyrektor warsztatów Euro CTO w Krakowie. – W erze przedzabiegowej śmiertelność chorych z zawałem leczonych farmakologicznie wynosiła 30 proc. Wprowadzając leczenie zabiegowe, wraz z odpowiednią organizacją opieki – krótki czas dotarcia do pracowni hemodynamiki jest kluczowy – zredukowaliśmy śmiertelność w zawale do poniżej 5 proc. – mówi Bryniarski.
– Dziś nie ma żadnych wątpliwości, że najskuteczniejszym sposobem leczenia zawału serca jest leczenie interwencyjne – zgadza się z nim prof. Jacek Legutko, przewodniczący Asocjacji Interwencji Sercowo-Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. – Dlatego mówiąc o optymalizacji wyników leczenia zawału serca, pamiętajmy o trzech składowych. W pierwszej kolejności należy zadbać o maksymalne skrócenie czasu od początku bólu zawałowego do leczenia interwencyjnego. Aby to osiągnąć, musimy uświadamiać społeczeństwo o zgubnych efektach opóźniania kontaktu z lekarzem w przypadku wystąpienia silnego bólu w klatce piersiowej. Powinniśmy też poprawić transport chorych z rozpoznaniem zawału serca bezpośrednio do ośrodków kardiologii inwazyjnej. Drugi aspekt to optymalizacja leczenia interwencyjnego chorych wysokiego ryzyka, w tym we wstrząsie kardiogennym. Aby zmniejszyć śmiertelność w tej grupie chorych, musimy zapewnić im intensywną terapię kardiologiczną oraz wprowadzić do użytku innowacyjne urządzenia do krótkoterminowego wspomagania krążenia. Wymaga to pilnego wprowadzenia nowych procedur medycznych do katalogu świadczeń refundowanych. Dopełnieniem pakietu zawałowego, a nie jego podstawowym elementem, powinno być zapewnienie optymalnej opieki nad pacjentem po zawale serca – podkreśla prof. Legutko.
