Europejski Trybunał Praw Człowieka 28 marca 2018 r. uznał, że skarga przeciwko Wielkiej Brytanii w sprawie Alfiego Evansa jest niedopuszczalna (skarga nr 14238/18). Trybunał stwierdził, że w sprawie Alfiego Evans'a nie naruszono żadnych praw i wolności zawartych w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Decyzja ta oznacza w praktyce, że szpital w Liverpoolu, w którym obecnie przebywa Alfie Evans, może odłączyć chłopca od respiratora w każdej chwili.
Sprawa podobna jest do zeszłorocznej sprawy 11-miesięcznego Charliego Garda, również rozpatrywanej przez brytyjski wymiar sprawiedliwości. U Charliego Garda zdiagnozowano zespół depresji mitochondrialnej (MDS), który powoduje spadek dostarczającego energii do mięśni mitochondrialnego DNA (i ich postępującego osłabienia) oraz do mózgu, który zostaje w ten sposób uszkodzony. Na podobne zaburzenie mitochondrialne, chociaż nie ma jednoznacznej diagnozy, cierpi prawdopodobnie Alfie Evans. Rodzice dziecka pragną dalszego leczenia syna, jednak zderzyli się z praktyką brytyjskich sądów, które, tak jak w sprawie Charliego Garda, zgodnie orzekają, że w „najlepszym interesie dziecka jest wycofanie sztucznego wspomagania wentylacji" oraz zapewnienie jedynie opieki paliatywnej bez dalszego leczenia.
To tylko opinia
Trybunał uznając skargę w sprawie Alfiego Evansa za niedopuszczalną, potwierdził, tak jak w sprawie Charliego Garda (sprawa Charlie Gard i in. przeciwko Wielkiej Brytanii, skarga nr 39793/17 z 27 czerwca 2017 r.), że rodzice nie mają prawa ostatecznego decydowania o dalszym leczeniu swoich dzieci. Stanowisko to potwierdza również niedawne rozstrzygnięcie w sprawie Afiri i Biddarri przeciwko Francji (skarga nr 1828/18 z 23 stycznia 2018 r.), gdzie zdanie rodziców zostało potraktowane jedynie jako wyrażenie swojej opinii i nie stanowiło ostatecznej decyzji. Sprawa Afiri i Biddarri dotyczyła decyzji o wycofaniu leczenia podtrzymującego życie czternastoletniej dziewczynki z ciężkim i rozległym uszkodzeniem mózgu. Wnoszący przed Trybunałem skargę jej rodzice podnosili, że decyzję o zaprzestaniu leczenia ich nieletniej córki ostatecznie podjął lekarz pomimo ich sprzeciwu.
Istotą wszystkich tych spraw oraz podstawą rozstrzygnięć jest „najlepszy interes dziecka", co oznacza, że „wszystkie działania muszą być podejmowane z uwzględnieniem najlepiej pojętego interesu dziecka" (art. 3 konwencji ONZ o prawach dziecka oraz art. 24 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej). To ona ma być podstawą wszystkich rozstrzygnięć dotyczących działań publicznych albo prywatnych instytucji wobec dziecka.
Prawo przeciwko prawu
Problematyczną kwestią pozostaje jednak to, że dobro dziecka zostało przeciwstawione w powyższych sprawach prawu rodziców do decydowania o dziecku oraz prawu do życia. Naruszenie obu tych praw, jako naruszenie art. 2 (prawa do życia) oraz art. 8 (prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) europejskiej konwencji praw człowieka i podstawowych wolności zostało podniesione przed Trybunałem zarówno w sprawie Charliego Garda, jak i w sprawie Afiri i Biddarri.
