Członkowie służby porządkowej i informacyjnej mają zróżnicowany zakres działania w czasie i miejscu imprezy masowej. Ci pierwsi działają na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego, a drudzy – na rzecz jej uczestników, co obejmuje przede wszystkim obowiązek informowania o przyjętych rozwiązaniach organizacyjnych.
W pierwotnym tekście ustawy z 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (dalej: ustawa) znalazła się tylko jedna regulacja penalna chroniąca wprost członków służby porządkowej i informacyjnej. Mowa tu o przepisie art. 60 ust. 3, który penalizuje naruszenie nietykalności cielesnej członka służby porządkowej lub informacyjnej w czasie i w miejscu trwania imprezy masowej. Ustawodawca wzorował się na przepisie art. 217 § 1 kodeksu karnego, który typizuje ogólną postać, ściganego z oskarżenia prywatnego, przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej. Po ponad sześciu latach obowiązywania uznano, że dobra prawne członków omawianych formacji nie są wystarczająco chronione. Nowela z 11 września 2015 r. (DzU z 2015 r., poz. 1707), która weszła w życie 26 listopada 2015 r., dodała do art. 60 u.b.i.m. ust. 5, w którym określono przestępstwo czynnej napaści na członka służby porządkowej lub informacyjnej w czasie i w miejscu trwania imprezy masowej. Ostatnie zmiany znacząco rozszerzają prawnokarną ochronę członków służby porządkowej i informacyjnej .
Wystarczy, że niebezpieczny
Mimo że członkowie służby porządkowej i informacyjnej dysponują wieloma uprawnieniami o charakterze władczym nie należą do katalogu funkcjonariuszy publicznych, o których mowa w art. 115 § 13 k.k. Z tego powodu np. zachowanie, które odpowiada czynnej napaści, w poprzednim stanie prawnym mogło być kwalifikowane co najwyżej jako usiłowanie albo dokonanie naruszenia nietykalności cielesnej członka służby porządkowej lub informacyjnej, ponieważ znajdowało się poza zakresem kryminalizacji przepisu art. 223 § 1 k.k.
Wspominaną nowelą nie zmieniono statusu członków służby porządkowej i informacyjnej, lecz uznano, że wystarczy stworzenie odrębnego przepisu karnego chroniącego te osoby przed agresywnymi zachowaniami uczestników imprezy masowej. Przepis art. 60 ust. 5 ustawy jest niemal kalką przepisu art. 223 § 1 k.k. W obu użyto identycznych znamion czynnościowych, wyrażających się w „działaniu wspólnie i w porozumieniu z inną osobą" i „dopuszczeniu się czynnej napaści".
Z jednej strony przepis art. 60 ust. 5 ustawy jest węższy niż jego pierwowzór, ponieważ nie chroni „osób przybranych do pomocy członkowi służby porządkowej lub informacyjnej" (np. uczestnika imprezy masowej). Z drugiej natomiast kreuje on znacznie szerszy niż w art. 223 § 1 k.k. katalog przedmiotów wykonawczych. Wystarczające jest bowiem użycie wobec pokrzywdzonego „niebezpiecznego przedmiotu lub środka obezwładniającego". Istotne jest zatem jedynie stwierdzenie, że przedmiot ten lub środek był w jakimkolwiek stopniu niebezpieczny. Tymczasem na gruncie art. 223 § 1 k.k. istotną funkcję limitującą pełni zawarty w tym przepisie wymóg, aby użyty przedmiot był „podobnie niebezpieczny" do broni palnej lub noża. W przypadku czynnej napaści z art. 60 ust. 5 ustawy tego rodzaju dowód nie jest wymagany.
