W 2012 r. Edyta Mikołajczyk wniosła do sądu pozew o unieważnienie małżeństwa Stefana Czarneckiego (zmarł 3 marca 1971 r.) i Marie Louise Czarneckiej, zawartego w 1956 r. w Paryżu. W pozwie kobieta wskazała, że jest spadkobierczynią testamentową Zdzisławy Czarneckiej, pierwszej żony Stefana Czarneckiego, która zmarła 15 czerwca 1999 r.
Edyta Mikołajczyk przekonywała, że małżeństwo jej rodziców, zawarte 13 lipca 1937 r. w Poznaniu, istniało jeszcze w momencie zawarcia małżeństwa przez ojca i Marie Louise Czarnecką, wobec czego to ostatnie małżeństwo stanowiło związek bigamiczny i z tego powodu powinno zostać unieważnione.
Marie Louise Czarnecka – wdowa po Stefanie Czarneckim – podniosła z kolei niedopuszczalność powództwa o unieważnienie małżeństwa z powodu braku jurysdykcji sądów polskich. W jej przekonaniu powództwo to powinno było zostać wytoczone przed sądem francuskim.
W prawie polskim unieważnienia małżeństwa z powodu pozostawania przez jedno z małżonków w poprzednio zawartym związku małżeńskim może domagać się każdy, kto ma w tym interes prawny. Tymczasem Rozporządzenie Unii dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej ma w szczególności zastosowanie, bez względu na rodzaj sądu, w sprawach cywilnych dotyczących rozwodu, separacji lub unieważnienia małżeństwa. Sprawy dotyczące tych kwestii są objęte między innymi jurysdykcją państwa członkowskiego, na którego terytorium: powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam od przynajmniej roku bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku; lub powód lub wnioskodawca ma zwykły pobyt, jeżeli przebywał tam przynajmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wniesieniem pozwu lub wniosku i jest obywatelem tego państwa członkowskiego.
Rozpoznający apelację Sąd Apelacyjny w Warszawie wystąpił do Trybunału Sprawiedliwości UE z pytaniami, po pierwsze, czy wskazane rozporządzenie ma zastosowanie do powództwa o unieważnienie małżeństwa wniesionego przez osobę inną niż jedno z małżonków po śmierci jednego z nich, i po drugie, czy taka osoba może powoływać się na podstawy jurysdykcji przewidziane we wspomnianym przepisie rozporządzenia.
