Zbigniew Ziobro, prokurator generalny, złożył właśnie do Sądu Najwyższego kasację na korzyść opozycjonisty pozbawionego wolności w czasach PRL. Wystąpił on o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie i odbywanie kary, będące przejawem represjonowania za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego. Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem w 2010 r. zasądził od państwa na jego rzecz 25 tys. zł wraz z odsetkami. Wyrok wydano na podstawie art. 8 ust. 1a ustawy z lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego. Na jego podstawie ustawodawca ograniczył możliwość zasądzenia odszkodowania do kwoty 25 tys. zł. 1 marca 2011 r., a więc już po po uprawomocnieniu się wyroku SO w Poznaniu, Trybunał Konstytucyjny uznał ten przepis za niezgodny z konstytucją.
Powołując się na ten wyrok TK, pełnomocnik opozycjonisty złożył wniosek o wznowienie postępowania. Sąd Apelacyjny w Poznaniu jednak wniosek oddalił. Uznał, że w sprawie nie zachodzi podstawa wznowieniowa.
W uzasadnieniu sąd powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 26 września 2011 r. Zgodnie z nim warunkiem skutecznego wystąpienia z wnioskiem opartym na art. 540 § 2 kodeksu postępowania karnego w sprawie orzeczeń w przedmiocie odszkodowania i zadośćuczynienia za represje związane z działalnością na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego jest kumulatywne spełnienie trzech warunków, a więc gdy:
- zapadłe przed wyrokiem Trybunału orzeczenie wydane zostało na podstawie art. 8 ust. 1a ustawy z 1991 r.,
- żądanie wniosku przekroczyło kwotę 25 tys. zł,
