Przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych (dalej uopup) nie określają, w jakiej formie pracodawca może zlecić urzędnikowi państwowemu, wykonywanie innej niż określona w akcie mianowania lub w umowie o pracę, pracy. Wskazują tylko, że pracodawca może tego dokonać, jeśli wymagają tego potrzeby urzędu, a nowa praca musi być zgodna z kwalifikacjami urzędnika. Takie powierzenie innej pracy nie może też trwać dłużej niż trzy miesiące w roku kalendarzowym (art. 10 ust.1 uopup).

Z orzecznictwa z zakresu prawa pracy wynika jednak, że powierzenie pracownikowi innej pracy niż określona w umowie o pracę, podyktowane uzasadnionymi potrzebami zakładu pracy, na okres nieprzekraczający trzech miesięcy w roku kalendarzowym, niepowodujące obniżenia wynagrodzenia i odpowiadające kwalifikacjom pracownika (§ 4 art. 42 kp) nie wymaga zachowania formy pisemnej i z reguły jest realizowane w drodze ustnego polecenia przełożonego. Tak uznał SN w wyroku z 13 marca 1979 r. (I PRN 18/79). Orzeczenie to ma również zastosowanie do powierzenia innej pracy urzędnikowi państwowemu zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę.

Inaczej jest w przypadku, gdy powierzenie innej pracy dokonywane na podstawie art. 10 ust.1 uopup dotyczy urzędnika państwowego zatrudnionego na podstawie mianowania. Wówczas, bowiem zlecanie innej, niż określona w akcie mianowania, pracy przyjmuje postać decyzji, która może być przez urzędnika zakwestionowana w trybie art. 38 uopup w postępowaniu o charakterze administracyjnym. Z tego powodu należy przyjąć, że powinna ona mieć charakter pisemny. Potwierdza to wyrok NSA z 4 września 1995 r. (II SA 1803/95, Jurysta 1995 nr 11, str. 28), zgodnie, z którym zlecenie mianowanemu urzędnikowi państwowemu wykonywania pracy niemieszczącej się w dotychczasowym zakresie czynności, połączone z całkowitym zwolnieniem go od obowiązku wykonywania pracy zgodnie z dotychczasowym zakresem czynności, stanowi w istocie „zlecenie mu wykonywania innej pracy", o jakiej mowa w art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych i w konsekwencji od decyzji w takiej sprawie przysługuje mu na podstawie tego przepisu odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony.

podstawa prawna: Art. 10 ust. 1 ustawy z 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych. (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 2142 ze zm.)