Polska jest piątym po Austrii, Luksemburgu, Francji i Portugalii krajem, w którym wdrażany jest Jednolity Plik Kontrolny. Od 1 lipca 2016 roku obowiązek generowania JPK na żądanie organów podatkowych i comiesięcznego przekazywania ewidencji zakupu i sprzedaży VAT w postaci pliku JPK_VAT dotyczy dużych przedsiębiorców. W praktyce oznacza to, że pierwszy obowiązkowy raport trzeba będzie wysłać do 25 sierpnia.
W kolejnych latach tymi obowiązkami będą także obejmowane małe i średnie podmioty (comiesięczny JPK_VAT od 1 stycznia 2017 r., pozostałe pliki na żądanie: od 1 lipca 2018 r.), a także mikroprzedsiębiorstwa (odpowiednio od 1 stycznia 2018 r. i 1 lipca 2018 r.). Ponieważ z nowymi zasadami najpierw muszą się zmierzyć ci najwięksi, warto doprecyzować, co w praktyce oznacza duży przedsiębiorca.
Przepisy wprowadzające obowiązek raportowania Jednolitego Pliku Kontrolnego odwołują się do definicji wielkości przedsiębiorców wynikającej z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ta ustawa nie definiuje jednak wprost tak zwanego dużego przedsiębiorcy, a to właśnie on jest zobligowany do raportowania w trybie Jednolitego Pliku Kontrolnego już od 1 lipca. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej podaje natomiast definicję mikro-, małego i średniego przedsiębiorcy. Odtworzenie definicji dużego przedsiębiorcy jest możliwe dzięki rozumowaniu a contrario. Dużym przedsiębiorcą jest mianowicie każdy, który nie jest mikro-, małym lub średnim przedsiębiorcą. I tak, średni przedsiębiorca to taki, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:
1) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
2) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.