Oddanie środków pieniężnych do dyspozycji kredytobiorcy następuje na czas oznaczony w umowie, co należy rozumieć w ten sposób, że umowa kredytu powinna zawierać określenie terminu spłaty kredytu. Najczęściej w zawieranych umowach postanawia się, że spłata kredytu wraz z odsetkami nastąpi jednorazowo w całości w ustalonej dacie, albo ustala się daty spłat poszczególnych części wraz z odsetkami , określając ostateczny termin spłaty kredytu. Zobowiązanie banku do oddania do dyspozycji kredytobiorcy kwoty środków pieniężnych następuje wyłącznie z przeznaczeniem tych środków na określony cel. Oznacza to, że wskazanie celu kredytowania jest elementem koniecznym umowy kredytu. Pomimo konieczności wymienienia w umowie kredytu celu, na który środki pieniężne mają być przeznaczone, jako konstruktywnego elementu tej umowy, ustawa nie precyzuje, czy musi to być wykazanie konkretnego celu czy wystarczy określenie celu ogólnego. Przyjmuje się, że możliwe jest określenie celu w sposób nawet bardzo ogólny. Kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z oddanej mu do dyspozycji kwoty środków pieniężnych na warunkach określonych w umowie oraz do zwrotu kredytu. Ponadto kredytobiorca zobowiązuje się do zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Obok korzystania z kredytu i zwrotu składającej się na niego kwoty art. 69 ust. 1 pr. bank. nakłada na kredytobiorcę obowiązek zapłaty odsetek kapitałowych. Odsetki te są świadczeniem ubocznym, z reguły realizowanym w tych samych przedmiotach co świadczenie główne i w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu potencjalnego korzystania z przedmiotów objętych świadczeniem głównym. Główne świadczenie kredytobiorcy to zwrot kredytu, a zatem zwrot środków pieniężnych
Oddanie do dyspozycji środków pieniężnych ma zapewnić kredytobiorcy ich wykorzystanie w sposób odpowiadający jego interesom określonym w umowie kredytowej.
Warto pamiętać, że roszczenie banku o zwrot kredytu powstaje dopiero po wykorzystaniu odpowiedniej sumy kredytowej przez kredytobiorcę. Wykorzystanie takie oznacza bowiem wykonanie umowy kredytowej przez bank w postaci oddania kredytobiorcy odpowiedniej sumy kredytowej do dyspozycji kredytobiorcy. Sposób wykorzystania może być określony w umowie, jednak strony mogą dokonać zmiany tego sposobu także po zawarciu umowy kredytowej .Odpłatność kredytu stanowi podstawę działalności kredytowej banku, która polega na uprawnieniu do pobierania przez bank od wykorzystanego kredytu określonego oprocentowania, czyli odsetek
Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia "darowizna". W tym zakresie koniecznym jest odwołanie się, w ramach wykładni systemowej zewnętrznej do przepisów Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 888 § 1 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego, co oznacza, że świadczenie musi wzbogacić obdarowanego, a jednocześnie zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Należy zatem rozumieć że brak jest tu tzw. ekwiwalentności świadczeń, a zatem darczyńca nie otrzymuje de facto niczego w zamian.
Przedmiotem darowizny mogą być też wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.
