Ustawa o PIT określa kilka sposobów wyliczenia przychodów z nieodpłatnych świadczeń. Jeśli tym świadczeniem jest usługa nabyta przez przekazujący ją podmiot, przychód ustalamy na podstawie ceny jej zakupu. Tak twierdzi dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
O interpretację wystąpił wspólnik spółki komandytowej. Wzięła ona w leasing samochód osobowy. Udostępniła go wspólnikowi, który wykorzystuje auto również do celów prywatnych. Chce wykazać przychód z tego tytułu i zastanawia się, w jakiej wysokości go określić. Zaznacza, że nie jest pracownikiem spółki.
Wspólnik uważa, że w tej sytuacji należy zastosować art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o PIT. Przepis ten mówi o przyjęciu cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Zdaniem wspólnika z tej regulacji wynika, że musi ustalić rynkową cenę najmu pojazdu. Następnie określić, przez jaki czas wykorzystuje auto, i proporcjonalnie wyliczyć przychód. Przykładowo, jeżeli samochód był używany prywatnie przez pół miesiąca, przychód będzie wynosił połowę miesięcznego czynszu za wynajęcie takiego pojazdu.
Fiskus uznał, że to nieprawidłowe stanowisko. Podkreślił, że w tej sprawie należy zastosować inny przepis – art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT. Stanowi on o wycenie przychodu z nieodpłatnych świadczeń według cen zakupu. Ponieważ spółka komandytowa, zawierając umowę leasingu, zakupiła usługę, jej cenę należy brać pod uwagę przy ustalaniu wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu prawa do korzystania z pojazdu do celów prywatnych.
