2) 400 zł miesięcznie lub 1/30 tej kwoty za każdy dzień miesiąca wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Kwestią sporną jest czy kwoty te obejmują koszty paliwa zużywanego w trakcie prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników.
To są dodatkowe koszty
Organy podatkowe uważają, że z tytułu ponoszenia przez pracodawców kosztów zużywanego przez pracowników do celów prywatnych paliwa konieczne jest doliczanie pracownikom dodatkowych przychodów. Stanowisko takie zajęły, przykładowo, Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 24 kwietnia 2015 r. (IPPB2/4511-308/15-2/MK1), Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 21 marca 2016 r. (IBPB-2-2/4511-62/16/JG) czy Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji z 20 kwietnia 2016 r. (1061-IPTPB1.4511.88.2016.2.SK). Jak czytamy w ostatnim z tych pism: „ryczałtowo określona wartość przedmiotowego nieodpłatnego świadczenia obejmuje wyłącznie koszty pracodawcy, wynikające z udostępnienia pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, a w związku z tym również koszty eksploatacji, do których poniesienia Wnioskodawca jest zobowiązany niezależnie od tego, czy pracownik będzie wykorzystywał samochód służbowy do celów prywatnych, czy też nie. Używanie tak udostępnionego samochodu wiąże się jednak z dodatkowymi kosztami, podobnie jak w sytuacji, gdy samochód jest np. wypożyczany. Te koszty to koszty zużytego paliwa, opłat parkingowych, czy opłat za przejazdy autostradą. Takie koszty nie mogą jednak być uznawane za świadczenia objęte kwotą określoną w art. 12 ust. 2a cyt. ustawy. Ustawodawca wskazał bowiem wyraźnie, że chodzi o świadczenia związane z wykorzystaniem samochodu służbowego (czy z oddaniem do używania – bezpłatnie – dla celów prywatnych), a nie wszelkie pochodne koszty związane z używaniem".
Jednolite orzecznictwo
Ze stanowiskiem tym nie zgadzają się sądy administracyjne, które jednolicie uważają, że kwoty ryczałtów, o których mowa, obejmują również koszty paliwa. Tytułem przykładu można wskazać wyrok WSA we Wrocławiu z 23 listopada 2015 r. (I SA/Wr 1595/15), wyrok WSA w Warszawie z 5 maja 2016 r. (III SA/Wa 1925/15), wyrok WSA w Opolu z 6 maja 2016 r. (I SA/Op 68/16), wyrok WSA w Krakowie z 8 grudnia 2016 r. (I SA/Kr 1247/16), wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 21 grudnia 2016 r. (I SA/Go 363/16), wyrok WSA we Wrocławiu z 21 marca 2017 r. (I SA/Wr 1263/16) czy wyrok WSA w Opolu z 5 kwietnia 2017 r. (I SA/Op 2/17).
Jak czytamy w pierwszym z tych orzeczeń: „skoro intencją projektodawcy było uproszczenie zasad ustalania wartości świadczenia, to chciał on objąć ryczałem wszystkie jego elementy. Objęcie ryczałtem samego tylko udostępnienia samochodu lub ewentualnie kosztów stałych związanych z jego eksploatacją przy konieczności odrębnego – jak słusznie wskazuje Skarżący - skomplikowanego ustalania kosztów zużycia paliwa nie realizowałoby założonego celu. Przeciwnie, stanowiłoby dalsze skomplikowanie prowadzenia niezbędnych ewidencji".
Kiedy pojazd nadaje się do używania
Z kolei w ostatnim ze wskazanych wyroków czytamy, iż „przyjąć należy, że analizowany przepis dotyczy samochodu z paliwem, gdyż tylko taki nadaje się do używania. Nie chodzi więc o samochód sam w sobie, jako urządzenie, tylko o samochód z możliwością jego użycia. Oczywistym jest, że samochód pozostaje samochodem niezależnie od tego, czy jest w nim paliwo czy też nie. Jednakże ustawa używa sformułowania «wykorzystywanie samochodu», przez co te pojęcia należy rozpatrywać łącznie. W takim rozumieniu oznacza to, w ocenie WSA w Kielcach, że samochód, o którym mowa w omawianym przepisie, to samochód gotowy do jazdy z zapewnionym paliwem i innymi materiałami eksploatacyjnymi. Tylko wówczas możliwe jest jego skuteczne wykorzystywanie".