Świadczenie usług wewnątrzgrupowych, tzw. usług o niskiej wartości dodanej, wzbudza wśród organów podatkowych szczególne zainteresowanie z kilku powodów. Po pierwsze, zdarza się, że usługi te nie są rozpoznawane przez podmioty powiązane, a co za tym idzie – usługobiorca nie zostaje obciążony opłatami lub opłaty te są rażąco niskie. W takim przypadku występuje ryzyko związane z doszacowaniem przez fiskusa przychodu po stronie wykonawcy usługi, natomiast po stronie usługobiorcy ryzyko powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych lub częściowo nieodpłatnych świadczeń. Po drugie, podmiot należący do grupy może zostać obciążony kosztami usług, które nie zostały faktycznie wykonane, co z kolei generuje ryzyko wyłączenia takich wydatków z kosztów uzyskania przychodów. Obie te sytuacje mogą doprowadzić do transferu zysków pomiędzy podmiotami powiązanymi, co z kolei powoduje ryzyko podatkowe. Dlatego tak istotne jest przygotowanie prawidłowej dokumentacji podatkowej.
Z jakich wytycznych korzystać
Kwestia dokumentowania wewnątrzgrupowych usług o niskiej wartości dodanej (inaczej: usługi wsparcia, usługi rutynowe) została szeroko omówiona przez Wspólne Forum UE ds. Cen Transferowych. W wyniku dyskusji został wydany dokument pt. „Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie prac Wspólnego Forum UE ds. Cen Transferowych z dnia 21 stycznia 2011 r." (dalej: komunikat UE), który wprowadził wytyczne dla państw UE w sprawie usług o niskiej wartości dodanej świadczonych wewnątrz grup. Podstawą tego dokumentu w znacznej części były Wytyczne OCED w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych (dalej: wytyczne OECD).
Na podstawie wyżej omówionych dokumentów wprowadzono do polskiego porządku prawnego przepisy w zakresie usług o niskiej wartości dodanej, które znajdują się w rozporządzeniu ministra finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określenia dochodów osób prawnych oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1186; dalej: rozporządzenie). Przepisy weszły w życie w wyniku nowelizacji obowiązującej od 18 lipca 2013 r. Zgodnie z uzasadnieniem, nowelizacja rozporządzenia miała na celu zmniejszenie kompleksowości kontroli usług o niskiej wartości dodanej świadczonych pomiędzy podmiotami powiązanymi, przy jednoczesnym wskazaniu najkorzystniejszego i najskuteczniejszego sposobu weryfikacji przez organy podatkowe ustalenia przez podmioty powiązane warunków w zakresie świadczonych pomiędzy nimi usług o niskiej wartości dodanej i ich zgodności z warunkami ustalonymi pomiędzy podmiotami niezależnymi.
Usługi wsparcia są też jednym z obszarów poruszonych w najnowszym raporcie OECD opublikowanym w ramach BEPS (dalej: raport BEBS) 5 października 2015 r., mającego na celu uszczelnienie systemów podatkowych państw członkowskich. Dokument ten koncentruje się na uproszczeniu podejścia do usług o niskiej wartości dodanej oraz ograniczeniu wymogów dokumentacyjnych, wskazując równocześnie, że dla niektórych państw wysokie obciążenia związane z wewnątrzgrupowymi usługami rutynowymi stanowią duże wyzwanie w zakresie zapobiegania erozji podstaw opodatkowania i transferu zysków.
Oczywiście ani komunikat UE, ani raport BEPS nie stanowią źródła prawa obowiązującego w Polsce, niemniej biorąc pod uwagę fakt, że polskie przepisy bazują na zaleceniach OECD, informacje zawarte w obu dokumentach mogą być wykorzystywane w celach zidentyfikowania usług świadczonych w grupach oraz pomóc w ustaleniu prawidłowego wynagrodzenia.