Jednocześnie wnioskodawca wskazał, że po przeprowadzeniu działań restrukturyzacyjnych może dojść do umorzenia udziałów w spółce B otrzymanych przez niego w zamian za wyżej opisany aport. Umorzenie miałoby nastąpić w trybie przymusowym lub automatycznym (po spełnieniu przesłanek określonych w umowie spółki B). Otrzymane z tego tytułu wynagrodzenie będzie dla wnioskodawcy przychodem. Wątpliwości wnioskodawcy dotyczyły jednak kwestii, w jaki sposób ma być ustalony koszt uzyskania przychodu. Według niego, kosztem tym powinna być wartość nominalna udziałów spółki B, które otrzyma w zamian za aport.
Organ podatkowy uznał takie stanowisko za nieprawidłowe, uznając, że otrzymanie udziałów w spółce B będzie podatkowo neutralne dla wnioskodawcy. Według organu, kosztem podatkowym powinny być zatem tzw. koszty historyczne, a więc wydatki poniesione przez wnioskodawcę na nabycie lub objęcie udziałów w spółce A, które będą przedmiotem aportu do spółki B.
Interpretacja podatkowa została uchylona przez WSA w Gliwicach ze względów proceduralnych (tj. niewystarczające uzasadnienie stanowiska przyjętego przez organ podatkowy).
—Jonasz Kopczyk, współpracownik zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
Komentarz eksperta
Marcin Frank, starszy konsultant w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte
Istota sporu w tej sprawie dotyczy zagadnienia, w jaki sposób należy ustalić koszt podatkowy w przypadku umorzenia przymusowego lub automatycznego udziałów objętych w zamian za aport, który będzie spełniać przesłanki uznania go za tzw. transakcję wymiany udziałów. Według podatnika, koszt podatkowy należy ustalić w wysokości wartości nominalnej udziałów spółki B, które wnioskodawca otrzyma w zamian za aport. Natomiast w ocenie organu podatkowego, kosztem podatkowym powinny być tzw. koszty historyczne, czyli wydatki poniesione przez wnioskodawcę na nabycie lub objęcie udziałów w spółce A będących przedmiotem aportu.
