Leasing finansowy może mieć charakter leasingu pośredniego lub bezpośredniego. W pierwszym przypadku, finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz (ruchomość lub nieruchomość) od oznaczonego sprzedawcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać ją korzystającemu do używania lub używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony. Korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego (art. 7091 k.c.). W drugim natomiast przypadku, finansujący zobowiązuje się oddać rzecz będącą jego własnością do używania lub do używania i pobierania pożytków korzystającemu, a ten zobowiązuje się zapłacić właścicielowi rzeczy w umówionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej wartości rzeczy w chwili zawarcia tej umowy (art. 70918 k.c.). Opłaty leasingowe uiszczane przez korzystającego na rzecz finansującego obejmują: opłatę manipulacyjną za zawarcie umowy, opłatę inicjalną (wstępną), służącą pokryciu określonej części wartości przedmiotu leasingu, opłaty podstawowe uiszczane w okresie trwania leasingu za prawo do używania lub używania i pobierania pożytków z jego przedmiotu oraz opłatę końcową, będącą ceną, za jaką korzystający nabywa przedmiot umowy leasingowej, po jej zakończeniu. Korzystającego mogą również obciążać kaucje gwarancyjne (rozliczane na poczet opłat leasingowych lub podlegające zwrotowi).
Umowa leasingu finansowego jest umową wzajemną, kauzalną i konsensualną. Może ona zastrzegać, że korzystający ponosi koszty ubezpieczenia leasingowanej rzeczy. Na korzystającym ciąży również obowiązek utrzymania rzeczy w należytym stanie (przeprowadzanie jej konserwacji i napraw niezbędnych do zachowania w stanie niepogorszonym, z uwzględnieniem zużycia wskutek prawidłowego używania oraz ponoszenie ciężarów związanych z jej własnością lub posiadaniem). Korzystający może – za zgodą finansującego – oddać rzecz do używania osobie trzeciej.
Jak dostawa towarów
Leasing finansowy podlega opodatkowaniu VAT jako dostawa towarów. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się ich wydanie na podstawie umowy leasingu, zawartej na czas określony, w wyniku której – zgodnie z przepisami o podatku dochodowym – odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, jeżeli umowa taka przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń nią przewidzianych lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Obowiązek podatkowy VAT z tytułu leasingu finansowego powstaje w dacie wystawienia faktury VAT dokumentującej tego typu usługę, względnie upływu terminu jej wystawienia lub z chwilą upływu terminu jej płatności (art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b i ust. 7 ustawy o VAT).
Kiedy w rachunku podatkowym
Na potrzeby podatku dochodowego (podobnie, jak prawa bilansowego) przedmiotem leasingu finansowego mogą być, obok środków trwałych, także wartości niematerialne i prawne. Leasing finansowy uwarunkowany jest łącznym spełnieniem następujących warunków (art. 23f ust. 1 ustawy o PIT; art. 17f ust. 1 ustawy o CIT):
- umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
